Холодные Огни - Руставели

Она говорила — нам хватит этого жара

Мы согреты будем на долгие годы,

Но скорость велика у огнедышащего пожара

И наши сердца не выдержали новой погоды

Вновь приземляясь на грешную землю

С новыми ранами на обожженных крыльях

Ангелы плачут, слезы мешая с пеплом

Пряча осколки того, что мы когда-то забыли

В этой пустыне нет боли, ничего живого

Нет будущего, нет настоящего

Только миражи из песков, манящих трясин

Что слепым сделают любого зрячего

Только следы, что привели в никуда

Обманутых холодным бликом новой надежды

Вновь позади меня города

И неоновым ветром продувают одежды

Припев:

Холодные Огни…

Холодные Огни…

Холодные Огни…

Холодные Огни…

Холодные Огни…

Холодные Огни…

Он не говорил, просто молча, смотрел на нас

На две знакомых звезды, огонь которых угас

Бриллиантами слез, и капали из детских глаз

И раскололась реальность в холоде фраз

Осколками когда-то общего бывшего

Застой момент для троих навсегда

Нас больше не склеить нам не стать чем-то большим

Судьба на троих разлеталась кусочками льда

Так больно, что слово, склонив свою голову

Застыло под ребрами, сжав диафрагму

Прости мой малыш, нам не поделить тебя поровну

Не рассказать тебе горькую правду

Оставляя следы, вновь бреду в никуда

За мерцающим бликом новой надежды

Опытом горьким позади города

И неоновым ветром дует в спину, как прежде

Припев.

Ze zei - we hebben genoeg van deze hitte

We zullen het jarenlang warm hebben,

Maar de snelheid is groot in een vuurspuwend vuur

En ons hart kon het nieuwe weer niet uitstaan

Weer geland op zondige aarde

Met nieuwe wonden op verbrande vleugels

Engelen huilen, tranen vermengen zich met as

De stukjes verbergen van wat we ooit zijn vergeten

In deze woestijn is geen pijn, niets leeft

Geen toekomst, geen heden

Alleen luchtspiegelingen uit het zand, verleidelijke moerassen

Die blinde zal elke ziende maken

Alleen sporen die nergens toe leidden

Bedrogen door de koude gloed van een nieuwe hoop

Steden weer achter mij

En de neonwind waait door de kleding

Refrein:

Koude lichten...

Koude lichten...

Koude lichten...

Koude lichten...

Koude lichten...

Koude lichten...

Hij sprak niet, hij keek ons ​​alleen zwijgend aan

Op twee bekende sterren waarvan het vuur is uitgedoofd

Diamanten van tranen en druipen van kinderogen

En de realiteit spleet in de kou van zinnen

Fragmenten van de eens gewone voormalige

Een stilstaand moment voor drie voor altijd

We kunnen niet meer bij elkaar blijven, we kunnen niet meer worden

Lot voor drie verspreide stukken ijs

Het doet zoveel pijn dat het woord, buig je hoofd

Bevroren onder de ribben, knijpen in het middenrif

Het spijt me mijn baby, we kunnen je niet gelijk delen

Vertel je niet de bittere waarheid

Sporen achterlatend, opnieuw dwalend in het niets

Achter de glinsterende gloed van nieuwe hoop

Een bittere ervaring achter de stad

En de neonwind waait in de rug, zoals voorheen

Refrein.