Poliss massa - Roméo Elvis, Le Motel

Les gens d’ici envient le Sud, je les regarde courir

Au chaud depuis le bus, pas une vie de luxe, non

Ni une vie de merde d’ailleurs, j’suis pas trop dans les conflits

Mais je lève mon pouce à ceux qui lèvent le majeur

Je sors, quand la capitale dort, le piano d’Halibab chauffe

Mes tympans comme la garo sur les amygdales

C’est pas l’image qu’on a du Paradis, parcours la planète

Sans s’douter qu’le bonheur se trouve à trois mètres

Et dans les transports, chaque visage pense fort

J’essaie de percer les regards de glace sans qu’ils ne s’emportent

Finalement, je crois qu’ils font la même

Mon capuchon n’abrite qu’un gosse paumé

Qui a plus dans la tête que dans le porte-monnaie

J’connais les gares par cœur, j’refais ce parcours

Parce que cet art ne m’offre plus de promesses

On rentre vers une capsule, qu’on a appelé «Le chez moi»

J’en change tous les six mois, donc pour moi ce nom reste absurde

Ce soir, je rejoindrai les autres dans le 1020

Une pendaison de crémaillère de plus, ouais

Une bonne raison pour que l’on distingue

Ce qui importe vraiment dans cette vie que l’on ne cerne plus

Ce soir, je rejoindrai les autres dans le 1020

Une pendaison de crémaillère de plus, ouais

Une bonne raison pour que l’on distingue

Ce qui importe vraiment dans cette vie que l’on ne cerne plus

16h30 Boulevard Straussberg

Avec Johnny, on traînasse prospère

On a les vraies bases, il en faut peu pour pé-ta d’grosses fesses

Encore faut-il avoir envie d’une chose presque vénale

Et des autres stress que ça va ramener

J’ai décidé de me fier à mon zen

J’ai décidé de me fondre dans le tempo

J’ai des idées, moi et la musique on s’aime

Pour me défidéliser faudra vraiment se lever très tôt

On a fait l’amour en quelque sorte, presque sobres

Un soir de fête, def comme Snoop en quête de soft

Coco dans les parages, nous on a choisi de faire le sorbet sans la poudre

Après tout, c’est des problèmes de snobs

Ma vie est niche niche, pas besoin de couscous

Rotterdamer kush kush, j’aime quand elle s’effrite vite

On m’appelle Don Jon, j’dois avoir une vingtaine d’amis véritables

Les autres sont tous casés sur Facebook dot com

Le bruit des vagues me manque parfois

Le battement, le calme, la vie nous fait avancer machinalement

Le soir, on rentre dans un bunker qu’on a appelé «Le foyer»

Il faut payer un loyer même si c’est de plus en plus cher

J’ai décidé de me fier à mon zen

J’ai décidé de me fondre dans le tempo

J’ai des idées et j’essaye de les mettre en place

Avec l’Or du Commun et les frangins qui nous épaulent

Lassée de t’attendre

Je suis partie de cette ville, ma tête, partie en vacances

Mon cœur, parti en exil

Dans un monde, mené par des leaders, je me cache

Seules mes idées pourront vraiment me guider

Si tu savais, si tu savais

Seules mes idées pourront vraiment te guider

De mensen hier zijn jaloers op het Zuiden, ik zie ze rennen

Warm van de bus, geen luxe leven, nee

Noch een klote leven trouwens, ik ben niet te veel in conflict

Maar ik geef een duim omhoog aan degenen die de middelvinger opsteken

Ik ga naar buiten, als de hoofdstad slaapt, wordt de piano van Halibab warm

Mijn trommelvliezen houden van de garo op de amandelen

Het is niet het beeld dat we hebben van Paradise, travel the planet

Zonder te vermoeden dat het geluk op drie meter afstand te vinden is

En in transport denkt elk gezicht luid

Ik probeer de blikken van ijs te doorboren zonder dat ze worden meegesleept

Uiteindelijk geloof ik dat ze hetzelfde doen

Mijn kap herbergt alleen een kind zonder idee

Wie heeft er meer in gedachten dan in de portemonnee

Ik ken de stations uit mijn hoofd, ik doe deze route opnieuw

Omdat deze kunst mij geen beloften meer biedt

We gaan een capsule binnen, die we "Mijn thuis" noemen

Ik verander het om de zes maanden, dus voor mij is die naam onzin

Vanavond sluit ik me aan bij de anderen in de 1020

Nog een housewarming, yeah

Een goede reden om te onderscheiden

Wat er echt toe doet in dit leven dat we niet meer begrijpen

Vanavond sluit ik me aan bij de anderen in de 1020

Nog een housewarming, yeah

Een goede reden om te onderscheiden

Wat er echt toe doet in dit leven dat we niet meer begrijpen

16.30 uur Boulevard Straussberg

Met Johnny slenterden we voorspoedig

We hebben de echte basis, er is niet veel voor nodig voor een grote kont

Je moet nog steeds iets bijna omslachtigs willen

En de andere benadrukt dat het terug zal brengen

Ik besloot mijn zen te vertrouwen

Ik besloot me aan te passen aan het tempo

Ik heb ideeën, ik en de muziek we houden van elkaar

Om mij te bedriegen, moet je echt heel vroeg opstaan

We hebben een beetje de liefde bedreven, bijna nuchter

Een feestavond, zeker als Snoop op zoek naar zacht

Coco rond, we hebben ervoor gekozen om de sorbet zonder poeder te maken

Het zijn tenslotte snobs.

Mijn leven is een niche, geen couscous nodig

Rotterdamer kush kush, ik hou ervan als het snel afbrokkelt

Ze noemen me Don Jon, ik moet ongeveer twintig echte vrienden hebben

De anderen zitten allemaal vast op Facebook punt com

Soms mis ik het geluid van de golven

De beat, de rust, het leven drijft ons mechanisch

's Avonds gaan we een bunker binnen die we "The Hearth" noemen

Je moet huur betalen, ook al wordt het steeds duurder

Ik besloot mijn zen te vertrouwen

Ik besloot me aan te passen aan het tempo

Ik heb ideeën en ik probeer ze uit te voeren

Met de Or du Commun en de broeders die ons steunen

Moe van het wachten op jou

Ik ben weg uit deze stad, mijn hoofd, op vakantie gegaan

Mijn hart, in ballingschap gegaan

In een wereld, geleid door leiders, verberg ik me

Alleen mijn ideeën kunnen me echt leiden

Als je het wist, als je het wist

Alleen mijn ideeën kunnen je echt begeleiden