Калейдоскоп (feat. Нигатив) - Рем Дигга, Нигатив

Где-то там, на неведомых тропах… что там?

Мне с детства интересно,

терзался этим вопросом

Там утопят кого-то или из крови и плоти, но… вырастет вот оно и готово к

работе

Запах копоти, пороха, пота, шепоты, шорохи, темень, готика, Готэм.

Где?

— спросите вы.

Все просто, завтра, тысячи вопросов в голове.

Что там, да как там?

Знать бы, представь, брат, ведь можно поменять все и всех, впредь не играть в

успех.

Элементарно брать, жить и жечь, наплевать на смерть, куда ни ступай, там твердь.

Но невидимые силы …, спросили, … все пили, но дым от тумана или настилом

из пыли

И стало все сизым, и мы не видим, что будет, а что не видим то ненавидим мы

люди.

А сколько спасти было можно потерянных судеб, сколько настигло тревожных с

истерикой будней

Так что как ни крути, что-то такое, чтобы знать все, надо бы изобрести.

Припев:

Мне бы найти

, чтоб вращать его и знать все

Наперед, на час, день или год, мне бы найти калейдоскоп.

Мне бы найти калейдоскоп, чтоб вращать его и знать все

Наперед, на час, день или год, мне бы найти калейдоскоп.

Рем Дигга:

Мне никак не приподнять завесу лет, как ничего не поменять чтоб …

И если взвесить все против и за, кто-то бы точно не принял чудо смотреть

календарю за глаза.

А так одна вода и эти мысли могут убить уплетает Барак, когда года

Ирак на раз, так рад дотла сжирать тела, когда на днях порхать нам в рай, Таро,

Астрал не при делах.

Так-то тела циферблат движет вперед, в дела вплелась судьба, не вижу ее.

Жизнь не на предохранителе.

Смотри, она целит в лицо и вдруг ниже берет,

смотрит куда б пробить тебе.

Итога ни дорогах, заводах, на войнах, в больницах на койках там лица покойных.

Всего не перечесть и я сам доволен, что я есть, в океанах тонут люди,

но нет воли в воду лезть.

Я закушу губу и надену капюшон, снова стану малышом, раны стана пусть не в счет.

По глади водной вновь пройдусь я голышом, нам дали жить, мы живем.

Что потом?

Бог на то.

Ergens daarbuiten, op onbekende paden... wat is daar?

Ik ben al van kinds af aan geïnteresseerd

gekweld door deze vraag

Iemand zal daar verdrinken, of van bloed en vlees, maar... hier zal het groeien en is het klaar voor

het werk

De geur van roet, buskruit, zweet, gefluister, geritsel, duisternis, gothic, Gotham.

Waar?

- je vraagt.

Het is simpel, morgen, duizenden vragen in mijn hoofd.

Wat is er, hoe is het daar?

Als je het wist, stel je voor, broer, want je kunt alles en iedereen veranderen, niet langer spelen

succes.

Het is elementair om te nemen, te leven en te verbranden, geef niets om de dood, waar je ook gaat, er is firmament.

Maar onzichtbare krachten ... vroegen ... iedereen dronk, maar de rook van de mist of de vloer

uit het stof

En alles werd grijs, en we zien niet wat er zal gebeuren, en wat we niet zien, haten we

mensen.

En hoeveel verloren lotsbestemmingen konden worden gered, hoeveel angstige werden ingehaald?

hysterie van het dagelijks leven

Dus wat je ook zegt, om alles te weten, zou je iets moeten uitvinden.

Refrein:

ik zou graag willen vinden

om het te draaien en alles te weten

Vooruit, een uur, een dag of een jaar, zou ik graag een caleidoscoop vinden.

Ik zou graag een caleidoscoop willen vinden om hem te draaien en alles te weten

Vooruit, een uur, een dag of een jaar, zou ik graag een caleidoscoop vinden.

Rem Digga:

Er is geen manier voor mij om de sluier van jaren op te lichten, hoe ik niets kan veranderen zodat ...

En als je alle voor- en nadelen tegen elkaar afweegt, zou iemand het wonder van kijken zeker niet accepteren

kalender achter de ogen.

En dus kan één water en deze gedachten Barak doden, wanneer jaren

Irak meteen, zo blij om de lichamen tot op de grond te verslinden, wanneer we een dezer dagen naar het paradijs vliegen, Taro,

Astral is failliet.

Dit is hoe de wijzerplaat het lichaam naar voren beweegt, het lot is verweven in zaken, ik zie het niet.

Het leven is niet op zijn hoede.

Kijk, ze richt op het gezicht en neemt het plotseling lager,

kijkt waar hij je moet doorboren.

Er is geen resultaat op wegen, fabrieken, in oorlogen, in ziekenhuizen, op de bedden staan ​​de gezichten van de doden.

Je kunt niet alles tellen en ik ben zelf blij dat ik besta, mensen verdrinken in de oceanen,

maar er is geen wil om in het water te klimmen.

Ik zal op mijn lip bijten en een kap opzetten, ik zal weer een baby worden, laat de wonden van het kamp niet tellen.

Ik zal weer naakt op het wateroppervlak lopen, ze laten ons leven, wij leven.

Wat dan?

Allah daarvoor.