До дна - Нигатив

Столько в тебе спрятано тайн неразгаданных,

Это ли манит, заставляет жить на вершине кратера.

Чем всегда оправдана, кем, скажи, власть дана,

Снова возвращать, чтобы исчерпать каждого из нас до дна?

В мире так много чудесных мест,

И тем для песен не счесть популярнее.

Предательство месть отвага и честь,

На крайний случай есть сияние ночей полярных.

Сегодня имя твое звучит гордо, орут аккордом,

Завтра опять поднимут двое будни в тени народа,

Мол не свободны птицы в стремлении летать.

Ты дорога мне и в нарядах, и голая, и румяная, и неумытая.

Мне все равно насколько я тебе дорог,

Ты победителем вернулась или побитая,

Мне все равно кто тобою правит,

Всадник какой купает красного коня.

Я не устану тебя словославить,

Врастать корнями день ото дня.

Столько в тебе спрятано тайн неразгаданных,

Это ли манит, заставляет жить на вершине кратера.

Чем всегда оправдана, кем, скажи, власть дана,

Снова возвращать, чтобы исчерпать каждого из нас до дна?

Эта тема скорее для близких

О том родился и рос где я,

На вряд ли интересна журналистам,

Едва ли скрыта здесь сверх идея.

Край Краснодарский район Белоглинский,

Станица, названая в честь успенья.

Там не бывала Настасья Кински,

Не заезжал и Пауло Коэльо.

В полях бескрайних рожь колосится,

Великаны кряжи подпирают небосвод,

Река стремит свои воды небыстрые,

Не как все, а с запада на восход.

Лишь той водой я могу напиться,

Душа лишь там покой обретёт.

От этой привязанности не излечиться,

Лишь обострения да приступы из года в год.

Мы первый раз были с Лехой в Штатах,

С балкона созерцаем бухту с яхтами.

Казалось, вот где счастье спряталось,

Сгребла тоска в охапку с бухты-барахты.

Сердце поссорилось вмиг с головой,

Разбило доводы вдрызг булавой.

Солнце его не греет, не веет солью прибой,

Просит билет, чтоб отсюда скорее домой.

Столько в тебе спрятано тайн неразгаданных,

Это ли манит, заставляет жить на вершине кратера.

Чем всегда оправдана, кем, скажи, власть дана,

Снова возвращать, чтобы исчерпать каждого из нас до дна?

Er zijn zoveel onopgeloste geheimen in jou verborgen,

Of het nu lonkt, je leeft bovenop de krater.

Wat is altijd gerechtvaardigd, door wie, laten we zeggen, macht wordt gegeven,

Weer teruggaan om ons allemaal tot op de bodem uit te putten?

Er zijn zoveel prachtige plekken op de wereld

En thema's voor liedjes kunnen niet als populairder worden beschouwd.

Verraad wraak moed en eer,

In extreme gevallen is er de gloed van de poolnachten.

Vandaag klinkt je naam trots, schreeuwend in een akkoord,

Morgen zullen twee weekdagen weer opkomen in de schaduw van de mensen,

De pier is niet gratis vogels in een poging om te vliegen.

Je bent me dierbaar in kleren, en naakt, en blozend, en ongewassen.

Het kan me niet schelen hoeveel je van me houdt

Je keerde zegevierend of verslagen terug,

Het kan me niet schelen wie jou regeert

Welke ruiter baadt het rode paard.

Ik zal niet stoppen met je te prijzen

Groei wortels met de dag.

Er zijn zoveel onopgeloste geheimen in jou verborgen,

Of het nu lonkt, je leeft bovenop de krater.

Wat is altijd gerechtvaardigd, door wie, laten we zeggen, macht wordt gegeven,

Weer teruggaan om ons allemaal tot op de bodem uit te putten?

Dit topic is voor dierbaren.

Over dat werd geboren en groeide op waar ik ben,

Nauwelijks interessant voor journalisten

Er is hier nauwelijks een idee verborgen.

Grondgebied Krasnodar regio Beloglinsky,

Het dorp, vernoemd naar de Assumptie.

Nastassya Kinski was er niet,

Ook Paulo Coelho stopte niet.

In de eindeloze velden zaait rogge,

De reuzen van de bergkam steunen de hemel,

De rivier neigt naar zijn langzame wateren,

Niet zoals iedereen, maar van het westen tot zonsopgang.

Het enige water dat ik kan drinken

Alleen daar vindt de ziel rust.

Er is geen remedie voor deze verslaving

Alleen exacerbaties en aanvallen van jaar tot jaar.

De eerste keer dat we met Lekha in de Verenigde Staten waren,

Vanaf het balkon kijken we uit over de baai met jachten.

Het leek erop dat hier het geluk verborgen was,

Verlangen haalde een armvol uit de baai spartelend.

Het hart kreeg onmiddellijk ruzie met het hoofd,

Met een knots de argumenten aan stukken geslagen.

De zon verwarmt hem niet, de branding waait niet met zout,

Hij vraagt ​​om een ​​kaartje om zo snel mogelijk van hier naar huis te gaan.

Er zijn zoveel onopgeloste geheimen in jou verborgen,

Of het nu lonkt, je leeft bovenop de krater.

Wat is altijd gerechtvaardigd, door wie, laten we zeggen, macht wordt gegeven,

Weer teruggaan om ons allemaal tot op de bodem uit te putten?