Дождь - Нигатив

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Я тут подумал: что ж я за человек такой?

Вроде близких много и многим я, как родной.

Бывало и толпой давали что-то вроде клятвы.

Куда не кинь — сплошь друзья, кореша, да братья.

А тут, недавно прямо ехали из Петрозаводска,

Через Питер и Москву, мы на пару с Лёшкой.

Питер богат кентами, там даже живёт сестра,

Но у всех дела, рань такая — 12 утра.

Ладно, чё.

Мы по-простому, на метро,

Потом из Пулково прямиком в стольный аэропорт.

А Москва — это вообще отдельная история —

Там друганов океан и братишек море.

Этот занят, у того экзамен, тот на днюху к маме.

Я на память набираю цифры, «вызов» нажимаю.

Графоман доставит-таки из дедушки в ширку,

Там ангары, его свояки, с кофе посидим хоть.

Дома дождь, а ты стоишь и чего-то ждёшь, уж дома.

Тут друзья и взрослые, и молодёжь.

Но если честно, то 10 случаев из 10,

Из Пашковки домой еду не на кентах, а на такси.

И всякий раз встаю в аэропорту и думаю,

Что я — не идеал, вреден и груб.

Но, чтобы так и всегда самому домой.

Блин... Что ж я за человек такой?

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

На подъезде понимаю, что забыл ключи от дома.

Полпятого утра, все спят, обломно.

Поломан домофон, телефон жены на беззвучном.

Звоню час, звоню два — мне уже скучно.

Начинаю листать контакты в трубе:

Этот на работе, тот женат, третий так себе.

Четвёртый может и поднимет, ну, а вдруг нет?

Зачем испытывать судьбу?

Воду мутить.

Вот скажи, речь не обо мне сейчас,

У тебя есть наверняка кенты, братья там, друзья.

В шесть утра многим позвонишь, скажешь: «Приезжай»,

Просто поболтать.

Три, два, один... не знаешь?

Благо есть блокнот, ручка, лавочка, фонарь.

Дождь идёт почти беззвучно, грустно, но не парит.

Чем больше строк на бумаге, тем больше мыслей.

Буквы будто ревут от влаги капель, а я от жизни.

Кто должен позвонить мне, чтоб я так подорвался?

И, пускай промок до нитки, приехал, пообщался.

Сидел, перебирал всех сонной головою,

Размышлял о том, что ж я за человек такой.

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Niets om hier te helpen

En het regent de hele nacht

Het regent de hele nacht

De hele nacht regen

Niets om hier te helpen

En het regent de hele nacht

Het regent de hele nacht

De hele nacht regen

Ik dacht bij mezelf, wat voor persoon ben ik?

Het lijkt erop dat er veel familieleden zijn en ik ben als een inboorling voor velen.

Soms legde de menigte zoiets als een eed af.

Waar je het ook gooit - volledig vrienden, sidekicks, maar broers.

En hier reden we onlangs rechtstreeks vanuit Petrozavodsk,

Via St. Petersburg en Moskou zijn we een koppel met Lyosha.

Peter is rijk in Kents, er woont zelfs een zus,

Maar iedereen heeft wel wat te doen, zo vroeg - 12 uur 's ochtends.

Oke wat.

We zijn op een eenvoudige manier, in de metro,

Dan van Pulkovo rechtstreeks naar de hoofdstad van de luchthaven.

Maar Moskou is een heel ander verhaal -

Er is een oceaan van vrienden en een zee van broers.

Deze heeft het druk, die heeft een examen, die is op de verjaardag van zijn moeder.

Ik kies de nummers uit het geheugen, druk op de "bel"-knop.

De grafmaan zal hetzelfde van grootvader aan shirka bezorgen,

Daar hangars, zijn zwagers, we gaan tenminste aan tafel met koffie.

Het regent thuis, en je staat te wachten op iets, al thuis.

Hier vrienden en volwassenen, en jongeren.

Maar om eerlijk te zijn, 10 van de 10 gevallen,

Vanuit Pashkovka ga ik niet met Kents naar huis, maar met de taxi.

En elke keer als ik op het vliegveld opsta en denk

Dat ik niet ideaal, schadelijk en onbeschoft ben.

Maar, zodat u altijd zelf naar huis gaat.

Verdomme... Wat voor persoon ben ik?

Niets om hier te helpen

En het regent de hele nacht

Het regent de hele nacht

De hele nacht regen

Bij de ingang realiseer ik me dat ik de sleutels van het huis ben vergeten.

Half vijf 's ochtends, iedereen slaapt, het is kapot.

De intercom is kapot, de telefoon van de vrouw staat op stil.

Ik bel voor een uur, ik bel voor twee - ik verveel me nu al.

Ik begin door de contacten in de pijp te scrollen:

Deze is aan het werk, die is getrouwd, de derde is zo-zo.

De vierde kan en zal verhogen, nou, wat als dat niet het geval is?

Waarom het lot tarten?

Modder het water.

Vertel me, het gaat nu niet om mij,

Je hebt waarschijnlijk Kents, broers daar, vrienden.

Om zes uur 's ochtends zul je velen bellen, je zult zeggen: "Kom",

Gewoon chatten.

Drie, twee, een... je weet het niet?

Gelukkig is er een notitieboekje, een pen, een bankje, een lantaarn.

De regen valt bijna geluidloos, helaas, maar stijgt niet.

Hoe meer regels op papier, hoe meer gedachten.

De letters lijken te brullen van het vocht van de druppels, en ik van het leven.

Wie moet mij bellen om zo opgeblazen te worden?

En laat hem tot op de huid nat worden, hij kwam praten.

Zat, gesorteerd door iedereen met een slaperig hoofd,

Ik dacht na over wat voor soort persoon ik ben.

Niets om hier te helpen

En het regent de hele nacht

Het regent de hele nacht

De hele nacht regen

Niets om hier te helpen

En het regent de hele nacht

Het regent de hele nacht

De hele nacht regen