Te Extraño - Raul Paz

Oh, oh, oh!

Hoy no es día de sentarme a esciribr mil palabras sobre un papel,

voy girando sobre mi tratando de encontrarte sin poder,

las distancias nunca se merecen,

yo necesito a veces sentirte para andar, besarte para andar.

Los recuerdos son canciones que un día terminan sin principio y sin final,

yo sé que aquí nadie se arrepiente que el tiempo debe pasar,

los domingos que siempre han estado mal,

se mueren de silencio desde que tú no estás,

porque a decir verdad, la vida no nos sobra.

Yo te extraño, en esta extraña soledad,

tú te quedas con mis años, yo me quedo con mi edad

yo te extraño y hace tiempo que lo sé

antes de irte antes de aquella vez, antes de aquel lugar, de comprender.

Y hace rato que naufrago por mi y no quiero descender,

allá afuera el cielo está siempre azul, como estaba la última vez,

y esta noche yo me iré a caminar,

entre las sombras de un lugar perdido donde tú no estás, donde no estarás

Tengo ganas de verte descubriendo el secreto de tu café,

sin palabras, sin sonrisas, solo sintiéndome,

esta habana que no para de vivir,

y tú no estás al menos cerca para reír, o para mi, tan solo para mi.

Yo te extraño, pues casi todo se fue, en el color de tus ojos en el sabor de tu

piel,

yo te extraño, siento tu sombra en la pared

de esta ciudad que nunca pierda y que sabe allá y hoy no te ve

Oh, no, no, no, no te ve!

Oh, no, no, no, no te ve!

(Gracias a Maria por esta letra)

Oh Oh oh!

Vandaag is niet de dag om te gaan zitten en duizend woorden op papier te schrijven,

Ik draai aan mezelf en probeer je te vinden zonder stroom,

afstanden zijn het nooit waard,

soms moet ik je voelen lopen, je kussen om te lopen.

Herinneringen zijn liedjes die op een dag eindigen zonder begin en zonder einde,

Ik weet dat niemand hier spijt heeft dat de tijd moet verstrijken,

Zondagen die altijd slecht waren,

ze sterven van stilte omdat je er niet bent,

want om de waarheid te zeggen, het leven spaart ons niet.

Ik mis je, in deze vreemde eenzaamheid,

jij blijft bij mijn jaren, ik blijf bij mijn leeftijd

Ik mis je en dat weet ik al heel lang

voordat je wegging voor die tijd, voor die plaats, om te begrijpen.

En ik heb lange tijd schipbreuk geleden en ik wil niet ten onder gaan,

daarbuiten is de lucht altijd blauw, zoals de vorige keer,

en vanavond ga ik wandelen,

tussen de schaduwen van een verloren plek waar je niet bent, waar je niet zult zijn

Ik wil je het geheim van je koffie zien ontdekken,

zonder woorden, zonder glimlach, gewoon mezelf voelen,

dit Havana dat niet stopt met leven,

en je bent niet in de buurt om te lachen, of voor mij, alleen voor mij.

Ik mis je, want bijna alles is weg, in de kleur van je ogen in de smaak van je

vacht,

Ik mis je, ik voel je schaduw op de muur

van deze stad die nooit verliest en die daar weet en vandaag zie ik je niet

Oh, nee, nee, nee, hij ziet je niet!

Oh, nee, nee, nee, hij ziet je niet!

(Met dank aan Maria voor deze teksten)