Joe Bastianich - Raige

Non sono più quello di Tora-Ki, «Vuoi che muoro?»

Sta musica mi ha preso in pieno

Quand’ero un adolescente

È stato più o meno l’incontro tra il colpo di fulmine e un incidente, wow

All’inizio era tutto, bello di brutto

Più dell’amore in coppia, come l’amore in gruppo

Ma poi, scatta una molla gente si accolla chiacchiera e mormora

Come in un bar, vita da star, dentro una bolla finché non scoppia

Io ho iniziato a scrivere

Per evadere, dal mal di vivere senza un piano e senza immagine

Ma qua, quello che conta sono le views

Io non ci views più

Io proprio non vi views

Ho dato tutto e adesso che sono qui

Mi dici basterebbe tanto così

Così

Così

Tu vuoi che muoro come Joe Bastianich

Vuoi che muoro

Mettiti in fila insieme alla gente che prima mi ammira

E dopo mi sputa alle spalle un misto di veleno e saliva

Sto in questo ambiente da un po'

Prima ci si odia poi ci si spompina come il Geordie Shore

Per l’odio contattatemi pure, pr il resto no

Fatti gonfiare le guance il Rap non è la cosa più grande che ho

Perché è ciò che muove la penna a fare di uno scrittore uno scrittore il resto

è fumo e paranoie

A farti trascinare corri il rischio di dimenticare

Giri su te stesso e ti allontani come una spirale

E io non voglio farlo

A me sta roba deve tanto

Come a nessun altro

Ho dato tutto e adesso che sono qui

Mi dici basterebbe tanto così

Così

Così

Tu vuoi che muoro come Joe Bastianich

Continua il Rap è serotonina

È l’unica medicina che mi motiva

Anche se in fondo non mi cambia la vita

Anche se mangio tutta la merda che mangiavo prima

Ho dato tutto e adesso che sono qui

Mi dici basterebbe tanto così

Così

Così

Tu vuoi che muoro come Joe Bastianich

Ik ben niet meer van Tora-Ki, "Wil je dat ik dood ga?"

Deze muziek heeft me helemaal meegenomen

Toen ik een tiener was

Het was min of meer de ontmoeting tussen liefde op het eerste gezicht en een ongeluk, wow

In het begin was het alles, mooi en lelijk

Meer dan liefde in een stel, zoals liefde in een groep

Maar dan is er een lente, mensen nemen het op, kletsen en mompelen

Zoals in een bar, het leven van een ster, in een luchtbel tot hij barst

ik begon te schrijven

Om te ontsnappen, van de pijn van het leven zonder plan en zonder beeld

Maar waar het hier om gaat, zijn de uitzichten

Ik zie ons niet meer

Ik bekijk je gewoon niet

Ik heb alles gegeven en nu ik hier ben

Je zegt me dat het zo genoeg zou zijn

Zoals dit

Zoals dit

Je wilt dat ik sterf zoals Joe Bastianich

Jij wilt dat ik dood ga

Sluit je aan bij de mensen die mij het eerst bewonderen

En dan spuugt hij een mengsel van gif en speeksel achter me uit

Ik ben al een tijdje in deze omgeving

Eerst haat je elkaar, dan zuig je als de Geordie Shore

Neem gerust contact met mij op voor haat, niet voor de rest

Maak je wangen opgeblazen Rap is niet het beste wat ik heb

Omdat het de pen is die van een schrijver de rest van een schrijver maakt

het is rook en paranoia

Als je je laat meeslepen, loop je het risico het te vergeten

Je draait je om en gaat weg als een spiraal

En ik wil het niet doen

Dit spul heeft veel aan mij te danken

Als niemand anders

Ik heb alles gegeven en nu ik hier ben

Je zegt me dat het zo genoeg zou zijn

Zoals dit

Zoals dit

Je wilt dat ik sterf zoals Joe Bastianich

doorgaan Rap is serotonine

Het is het enige medicijn dat me motiveert

Zelfs als het in wezen mijn leven niet verandert

Zelfs als ik alle shit eet die ik eerder heb gegeten

Ik heb alles gegeven en nu ik hier ben

Je zegt me dat het zo genoeg zou zijn

Zoals dit

Zoals dit

Je wilt dat ik sterf zoals Joe Bastianich