Cent'anni di solitudine - Raige

I ragazzi in quartiere sanno bene chi sono

Non chiedono le foto o l’autografo

Per loro sono Alex, Raige, quello dei One Mic

Quello che ce l’ha fatta ad andare via da qui

E anch’io mi sento miracolato in un certo senso

Amavo il rap ed oggi vivo di questo

E quando ho dato le mie dimissioni

In quei corridoi camminavo come il gladiatore, piovevano i fiori

Il capo disse che ero un pazzo e che sarei tornato

Mi sta ancora aspettando fuori da una multinazionale

Dalla carriera, io sono il mio ascensore sociale

La mia bandiera, vince chi si schiera, non chi si dispera

Niente come la miseria ci sveglia e ci acceca

E siccome il respiro è merce che non si conserva

Lascio a voi merde tutta questa merda!

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Le grandi storie hanno bisogno di chi le vive, non di chi le racconta

E io ho paura di una vita vuota

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Cent’anni di solitudine sono il prezzo per la mia svolta

E sono molto meglio di una vita vuota!

Ho messo in piazza la mia vita e barattato i miei affetti

Perché non so fare finta e non potrei fare altrimenti

E ora darei via tutta la mia poesia

Per fermare tutto quanto trascinato dalla frenesia

Ma non c'è verso

Ti accorgi del valore di quello che hai perso, solo quando l’hai perso

E io ho scelto questo, una vita in viaggio da un club all’altro

Da un palco ad un altro palco

Più che un corridore sembro un fuggiasco

Più che un trascinatore sono un ostaggio

Ho fatto tutto nel mio nome, tutto col mio nome

In modo che arrivasse a tutte le persone

E adesso loro sanno chi sono, e io no

E c’hanno visto anche del buono, ma dio no

Perché lui sa che vi venderei tutti

Nessuno escluso, fosse sicuro che servisse a salvarmi il culo!

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Le grandi storie hanno bisogno di chi le vive, non di chi le racconta

E io ho paura di una vita vuota

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Cent’anni di solitudine sono il prezzo per la mia svolta

E sono molto meglio di una vita vuota!

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Le grandi storie hanno bisogno di chi le vive, non di chi le racconta

E io ho paura di una vita vuota

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Cent’anni di solitudine sono il prezzo per la mia svolta

E sono molto meglio di una vita vuota!

De kinderen in de buurt weten wie ze zijn

Ze vragen niet om foto's of handtekeningen

Voor hen ben ik Alex, Raige, die van One Mic

Degene die hier weg is gekomen

En ook ik voel me in zekere zin wonderbaarlijk

Ik hield van rap en vandaag leef ik ervan

En toen ik ontslag nam?

In die gangen liep ik als een gladiator, de bloemen regenden

De chef zei dat ik gek was en dat ik terug zou komen

Hij wacht nog steeds op me buiten een multinational

Van carrière ben ik mijn sociale lift

Mijn vlag, wie partij kiest, wint, niet wie wanhoopt

Niets als ellende maakt ons wakker en verblindt ons

En aangezien de adem een ​​handelsartikel is dat niet wordt bewaard,

Ik laat al deze shit aan jou over!

Nooit, ik heb nooit geleefd met nadenken over aanpassen, ik vraag me af hoe je het doet

Grote verhalen hebben degenen nodig die ze naleven, niet degenen die ze vertellen

En ik ben bang voor een leeg leven

Nooit, ik heb nooit geleefd met nadenken over aanpassen, ik vraag me af hoe je het doet

Honderd jaar eenzaamheid is de prijs voor mijn doorbraak

En ze zijn zoveel beter dan een leeg leven!

Ik zette mijn leven op straat en ruilde mijn genegenheid

Omdat ik niet weet hoe ik moet doen alsof en ik niet anders kan

En nu zou ik al mijn poëzie weggeven

Om te stoppen met alles gesleept door de razernij

Maar er is geen manier

Je beseft pas de waarde van wat je hebt verloren als je het hebt verloren

En ik koos dit, een leven dat van de ene club naar de andere reist

Van de ene fase naar de andere fase

Meer dan een hardloper zie ik eruit als een voortvluchtige

Meer dan een chauffeur ben ik een gijzelaar

Ik deed het allemaal in mijn naam, allemaal in mijn naam

Zodat het alle mensen bereikt

En nu weten ze wie ik ben, en ik niet

En ze zagen ook wat goeds, maar god nee

Omdat hij weet dat ik jullie allemaal zou verkopen

Niemand uitgesloten, hij was er zeker van dat het was om mijn reet te redden!

Nooit, ik heb nooit geleefd met nadenken over aanpassen, ik vraag me af hoe je het doet

Grote verhalen hebben degenen nodig die ze naleven, niet degenen die ze vertellen

En ik ben bang voor een leeg leven

Nooit, ik heb nooit geleefd met nadenken over aanpassen, ik vraag me af hoe je het doet

Honderd jaar eenzaamheid is de prijs voor mijn doorbraak

En ze zijn zoveel beter dan een leeg leven!

Nooit, ik heb nooit geleefd met nadenken over aanpassen, ik vraag me af hoe je het doet

Grote verhalen hebben degenen nodig die ze naleven, niet degenen die ze vertellen

En ik ben bang voor een leeg leven

Nooit, ik heb nooit geleefd met nadenken over aanpassen, ik vraag me af hoe je het doet

Honderd jaar eenzaamheid is de prijs voor mijn doorbraak

En ze zijn zoveel beter dan een leeg leven!