Ogni mezzo necessario - Raige, Ensi, Attila

Temo molto di più la fame piuttosto che l’inferno

La prima è più reale e poi io odio il freddo

Il mondo è già abbastanza brutto

I buoni vanno in paradiso, ma i cattivi stanno un po' dappertutto

Un po' dappertutto

Nelle case, nelle chiese, nelle strade

La tele è come la fede: ci riempiono di cazzate

Vivo in una società fatta di numeri dispari

Ma è superiore ad uno e infondo siamo tutti egoisti, tutti egoisti

Non so che farci o che dirti

Tocca provarci già adesso o finisci

Siamo quei molti, il cibo di pochi

Un po' come Monti, dopo quei porci

Un governo tecnico non salverà l’Italia

L’atteggiamento è identico, il popolo fa da cavia

Sono tasse su tasse, svuota le tasche

Ma la riforma non tocca le caste

Svuota le pance di gente che già piange

I politici sono lontani dai problemi veri degli italiani

Che cazzo siete marziani?

Con ogni mezzo necessario

Partirà l’informazione non quella che senti in radio

Con ogni mezzo necessario

Anche col sangue e col sudore scriverò il mio diario

Con ogni mezzo necessario

Cambieremo questa vita

E se poi è tutta un’illusione

Mettiamoci passione

Ripagherà questa fatica

Figlio di nessuno, ma non letteralmente

Mai stato a digiuno, la mia famiglia era presente

Figlio di operai, non figlio di industriali

Ricchi forse mai, ma nemmeno sporchi ladri

Figlio di nessuno, ma non letteralmente

Mai stato a digiuno, la mia famiglia era presente

Figlio di operai, non figlio di industriali

Ricchi forse mai, ma nemmeno sporchi ladri

Non ci sono più mezze misure, ormai si è fatta troppo dura

Quindi avanti, scegli pure: anarchia o dittatura?

Tanto nessuno ha più paura e neanche il tempo per riflettere

Tempo e paura ce li ha chi ha qualcosa da perdere

Ma non noi (non noi) e per noi intendo una generazione

In preda all’autodistruzione, che non ha una soluzione

Ha solo l’autorizzazione

Per firmare il biglietto del pacco bomba con un solo nome

Siamo chi ha ereditato un cancro dalla società

Dando per scontato che la libertà

Fosse sempre una certezza, ma poi ha

Visto questa proporzione inversa tra sogni e opportunità

E questa va a chi giudica l’uomo oltre che reato

Agli abusi, agli studi contro chi ha manifestato

Agli illusi che un colore possa cambiare uno Stato

Ai rinchiusi in una forma di estremismo e non importa il lato

Con ogni mezzo necessario

Partirà l’informazione non quella che senti in radio

Con ogni mezzo necessario

Anche col sangue e col sudore scriverò il mio diario

Con ogni mezzo necessario

Cambieremo questa vita

E se poi è tutta un’illusione

Mettiamoci passione

Ripagherà questa fatica

Figlio di nessuno, ma non letteralmente

Mai stato a digiuno, la mia famiglia era presente

Figlio di operai, non figlio di industriali

Ricchi forse mai, ma nemmeno sporchi ladri

Figlio di nessuno, ma non letteralmente

Mai stato a digiuno, la mia famiglia era presente

Figlio di operai, non figlio di industriali

Ricchi forse mai, ma nemmeno sporchi ladri

Ik vrees honger veel meer dan de hel

De eerste is meer echt en dan haat ik de kou

De wereld is al erg genoeg

De goede gaan naar de hemel, maar de slechte zijn overal

Overal een beetje

In de huizen, in de kerken, op straat

Televisie is als geloof: ze vullen ons met bullshit

Ik leef in een samenleving die bestaat uit oneven getallen

Maar het is superieur aan één en we zijn tenslotte allemaal egoïstisch, allemaal egoïstisch

Ik weet niet wat ik ermee moet of wat ik je moet vertellen

Raak aan om het nu te proberen of af te ronden

Wij zijn die velen, het eten van de weinigen

Een beetje zoals Monti, na die varkens

Een technische regering zal Italië niet redden

De houding is hetzelfde, de mensen gedragen zich als proefkonijnen

Het is belasting op belastingen, leeg je zakken

Maar de hervorming heeft geen invloed op de kasten

Leeg de buiken van mensen die al huilen

Politici zijn verre van de echte problemen van de Italianen

Wat zijn jullie verdomme Marsmannetjes?

In elk geval nodig

De informatie begint, niet wat je op de radio hoort

In elk geval nodig

Zelfs met bloed en zweet zal ik mijn dagboek schrijven

In elk geval nodig

We zullen dit leven veranderen

En als het allemaal een illusie is

Laten we gepassioneerd worden

Het zal deze inspanning lonen

Niemands zoon, maar niet letterlijk

Nooit gevast, mijn familie was erbij

Zoon van arbeiders, niet de zoon van industriëlen

Rijk misschien nooit, maar ook geen vieze dieven

Niemands zoon, maar niet letterlijk

Nooit gevast, mijn familie was erbij

Zoon van arbeiders, niet de zoon van industriëlen

Rijk misschien nooit, maar ook geen vieze dieven

Er zijn geen halve maatregelen meer, het is nu te hard geworden

Dus ga je gang, kies: anarchie of dictatuur?

Dus niemand is meer bang en zelfs geen tijd om na te denken

Tijd en angst hebben hen die iets te verliezen hebben

Maar wij niet (niet wij) en met ons bedoel ik een generatie

In de greep van zelfvernietiging, die geen oplossing heeft

Het heeft alleen de autorisatie

Om het pakketbomticket met slechts één naam te ondertekenen

Wij zijn die een kanker van de samenleving hebben geërfd

Uitgaande van die vrijheid

Het was altijd een zekerheid, maar dan is het

Gezien deze omgekeerde verhouding tussen dromen en kansen

En dit gaat naar degenen die de mens zowel als een misdaad veroordelen

Aan de misstanden, aan de onderzoeken tegen degenen die demonstreerden

Tot de misleide mensen dat een kleur een staat kan veranderen

Naar de opgesloten in een vorm van extremisme en het maakt niet uit aan welke kant

In elk geval nodig

De informatie begint, niet wat je op de radio hoort

In elk geval nodig

Zelfs met bloed en zweet zal ik mijn dagboek schrijven

In elk geval nodig

We zullen dit leven veranderen

En als het allemaal een illusie is

Laten we gepassioneerd worden

Het zal deze inspanning lonen

Niemands zoon, maar niet letterlijk

Nooit gevast, mijn familie was erbij

Zoon van arbeiders, niet de zoon van industriëlen

Rijk misschien nooit, maar ook geen vieze dieven

Niemands zoon, maar niet letterlijk

Nooit gevast, mijn familie was erbij

Zoon van arbeiders, niet de zoon van industriëlen

Rijk misschien nooit, maar ook geen vieze dieven