Addio - Raige

Da che ho memoria ho sempre amato le parole

Non le chiacchiere, quelle vuote

Parlo delle parole, quelle dense di significato

Da che ho memoria ho sempre amato le parole

Non le chiacchiere, quelle vuote

Parlo delle parole, quelle dense di significato

Che reggono i discorsi anche da sole:

Con tre sillabe spieghi uno stato d’animo

Non hai bisogno di frasi, di un periodo complicato

Non ho bisogno di basi, in un periodo complicato

Piuttosto ho bisogno di dire addio ai miei sogni spesi

Quelli più fragili, irrealizzabili, nei quali credo ancora

Che restan lì, quasi appesi, così leggeri

Che ho paura di scriverli, sparirebbero ora

Addio alla mia casa, a quel viale

A quel volere a tutti i costi una storia speciale

Addio a te, oggi finalmente

Solo con una tua foto tra le mani ti saprei disegnare

Oggi smetto di accettare, getto quella maschera

Non mi devo accontentare

La vita non lo immagina

Quanto ancora c'è da dare

Quanto devo dare a me.

Addio a tutto ciò che ho sempre odiato!

Addio alla voglia di essere il migliore

A metà tra l’orgoglio e la presunzione

Addio ai codardi, senza il fegato per provarci

Non si tagliano i traguardi

Addio bastardi senza cuore

Il mondo ha bisogno di credere nelle persone!

Addio a quel senso d’insoddisfazione perenne

Non deve esserci il malessere!

Addio al Tavor, agli antidepressivi

Che addormentano gli incubi

Ma ci rendono più simili a dei soprammobili

C'è più forza nell’ammettere la propria debolezza

Di quanta ce ne sia in quella schifezza!

Addio all’indifferenza che chiude gli occhi della gente

E fa tacere la coscienza

Ed è il più grande male di questa terra

Perchè ogni giorno fa più morti della guerra!

Oggi smetto di accettare, getto quella maschera

Non mi devo accontentare

La vita non lo immagina

Quanto ancora c'è da dare

Quanto devo dare a me.

Addio a tutto ciò che ho sempre odiato!

Addio ai falsi, traditori

A chi non ha ideali ma solo opinioni

Addio ai bugiardi e agli sfruttatori

A chi vive del lavoro degli altri

E senza curarsi delle proprie azioni

Addio agli ipocriti

A chi giudica e condanna

E poi sbaglia in modi anche peggiori

Addio a tutti voi, grandi uomini

I miei errori sono anche le mie più grandi occasioni

Benvenuta serenità

Oggi che non ho più bisogno a tutti i costi della felicità

Perchè ovunque mi sposti è solo un passo più in là

E' solo un passo più in là.

Oggi smetto di accettare, getto quella maschera

Non mi devo accontentare

La vita non lo immagina

Quanto ancora c'è da dare

Quanto devo dare a me.

Addio a tutto ciò che ho sempre odiato!

Zolang ik me kan herinneren heb ik altijd van woorden gehouden

Niet het gebabbel, de lege

Ik spreek van woorden, die vol betekenis zijn

Zolang ik me kan herinneren heb ik altijd van woorden gehouden

Niet het gebabbel, de lege

Ik spreek van woorden, die vol betekenis zijn

Die de toespraken zelfs alleen ophouden:

Met drie lettergrepen leg je een gemoedstoestand uit

Je hebt geen zinnen nodig, een ingewikkelde periode

Ik heb geen basis nodig in een ingewikkelde tijd

Ik moet eerder afscheid nemen van mijn doorgebrachte dromen

De meest fragiele, onbereikbare, waarin ik nog steeds geloof

Die daar blijven, bijna hangend, zo licht

Dat ik bang ben om ze te schrijven, ze zouden nu verdwijnen

Vaarwel naar mijn huis, naar die laan

Daarbij wil ik koste wat kost een bijzonder verhaal

Tot ziens, vandaag eindelijk

Alleen met een foto van jou in mijn handen zou ik je kunnen tekenen

Vandaag stop ik met accepteren, gooi dat masker

Ik mag niet tevreden zijn

Het leven verbeeldt het zich niet

Hoeveel meer is er te geven

Hoeveel moet ik me geven.

Afscheid van alles wat ik altijd heb gehaat!

Afscheid van het verlangen om de beste te zijn

Halverwege tussen trots en aanmatiging

Afscheid van lafaards, zonder het lef om het te proberen

De doelen zijn niet gekruist

Vaarwel harteloze klootzakken

De wereld moet in mensen geloven!

Afscheid van dat eeuwige gevoel van ontevredenheid

Er mag geen malaise zijn!

Afscheid van Tavor, van antidepressiva

Dat bracht nachtmerries in slaap

Maar ze maken ons meer als snuisterijen

Er zit meer kracht in het toegeven van je zwakheid

Hoeveel zit er in die onzin!

Afscheid van de onverschilligheid die de ogen van mensen sluit

En het brengt het geweten tot zwijgen

En het is het grootste kwaad op deze aarde

Want elke dag doodt het meer dan de oorlog!

Vandaag stop ik met accepteren, gooi dat masker

Ik mag niet tevreden zijn

Het leven verbeeldt het zich niet

Hoeveel meer is er te geven

Hoeveel moet ik me geven.

Afscheid van alles wat ik altijd heb gehaat!

Vaarwel aan de valse, verraders

Aan degenen die geen idealen hebben maar alleen meningen

Afscheid van de leugenaars en de uitbuiters

Aan degenen die leven van het werk van anderen

En ongeacht hun acties

Afscheid van de hypocrieten

Aan wie oordeelt en veroordeelt?

En dan faalt hij op nog ergere manieren

Vaarwel aan jullie allemaal, geweldige mannen

Mijn fouten zijn ook mijn grootste kansen

Welkom sereniteit

Vandaag heb ik ten koste van alles geen geluk meer nodig

Want waar je me ook naartoe brengt, het is gewoon een stap verder

Het is gewoon een stap verder.

Vandaag stop ik met accepteren, gooi dat masker

Ik mag niet tevreden zijn

Het leven verbeeldt het zich niet

Hoeveel meer is er te geven

Hoeveel moet ik me geven.

Afscheid van alles wat ik altijd heb gehaat!