Staub/Aufbruch - Prinz Pi

Sie sagt sie liebt ihn nicht

Die Sonne taucht die Vorstadtsilhouette in ihr Pfirsichlicht

An dem man Träume bricht

Im Schlafzimmer war’s immer ganz okay

Bis man irgendwann sagt «Heute nicht.»

Das wissen die Eltern schon

Die Jungen schauen aus Dachluken ins Helle hoch

Ihre Hand streicht durch sein Stoppelhaar, im Nacken ausrasiert

Und sie sagt sie liebt in nicht, muss irgendwann raus von hier

Raucht noch vier… und er raucht noch drei und schweigt

Als sie zusammenkamen, da trug sie das gleiche Kleid

Lass uns mal schreiben demnächst, heißt übersetzt im klaren Text:

Ich mach mein' eigenen Weg

Wir kannten nie den Krieg, hatten nie Hunger hier

Waren freier, als hier irgendwer zuvor, alles war unzensiert

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Die Mauern steh’n, nur wir selbst werden Staub

Im Moment, wenn hier alles zerfällt

Er sagt er liebt sie nicht

Ein Golf im Wendekreis im Schritttempo-Labyrinth, dass jedem Kind Grenzen zeigt

Bis man das Land verlässt für wenigstens ein halbes Jahr

Egal wohin, bloß möglichst weit, hier ist alles alt und lahm

Fließt im Tran dahin, wurde beige und öd'

Häuser mit kleinen Fenstern, vor denen der Regen strömt

Ackern für den Trip, Kisten gepackt

Im Kopf schier endlose Listen gemacht

Die alten Fressen wurden lahm, wie der Lieblingswitz

Bis man bisschen aufgeregt da im Flieger sitzt

Große Welt, endlich etwas neue Luft

Die letzten Jahre fast erstickt in der deutschen Gruft

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Die Mauern steh’n, nur wir selbst werden Staub

Im Moment, wenn hier alles zerfällt

An den entlegensten Stränden der Welt

Finden wir Sand, der uns zwischen den Händen zerfällt

«Mit bisschen Glück», sagt man

«Mit bisschen Glück, findet man irgendwo am Ende sich selbst.»

«Oh when it came to you… I-… I-… I-…»

Werde Teil der Genius-Deutschland-Community!

Ze zegt dat ze niet van hem houdt

De zon baadt het silhouet van de voorsteden in zijn perzikkleurige licht

Waar dromen worden gebroken

Het was altijd oké in de slaapkamer

Totdat je op een gegeven moment zegt: "Niet vandaag."

Dat weten de ouders al

De jongens kijken omhoog naar het licht van de dakramen

Haar hand gaat door zijn stoppelbare haar, achter in zijn nek geschoren

En ze zegt dat ze niet van hem houdt, op een gegeven moment hier weg moet

Rookt er nog vier... en hij rookt er nog drie en zwijgt

Toen ze bij elkaar kwamen droeg ze dezelfde jurk

Laten we snel schrijven, vertaald in duidelijke tekst betekent:

Ik maak mijn eigen weg

We hebben nooit oorlog gekend, hebben hier nooit honger gehad

Waren vrijer dan wie dan ook hier, alles was ongecensureerd

Elk verdriet kwam van onszelf

Elk verdriet kwam van onszelf

Elk verdriet kwam van onszelf

Elk verdriet kwam van onszelf

De muren staan, alleen wijzelf worden stof

Op het moment dat hier alles uit elkaar valt

Hij zegt dat hij niet van haar houdt

Een golf in de draaicirkel in een looptempolabyrint dat ieder kind zijn grenzen laat zien

Tot je het land voor minimaal een half jaar verlaat

Het maakt niet uit waar, voor zover mogelijk, alles is hier oud en kreupel

Stroomt in de blubber, werd beige en somber

Huizen met kleine ramen waaruit de regen stroomt

Velden voor de reis, dozen ingepakt

Bijna eindeloze lijstjes gemaakt in mijn hoofd

De oude gezichten werden kreupel, zoals de favoriete grap

Tot je daar in het vliegtuig zit, een beetje opgewonden

Grote wereld, eindelijk wat frisse lucht

De laatste jaren bijna gestikt in het Duitse graf

Elk verdriet kwam van onszelf

Elk verdriet kwam van onszelf

De muren staan, alleen wijzelf worden stof

Op het moment dat hier alles uit elkaar valt

Op 's werelds meest afgelegen stranden

Laten we zand zoeken dat tussen onze handen afbrokkelt

"Met een beetje geluk", zeggen ze

"Met een beetje geluk kom je aan het eind wel ergens terecht."

"Oh toen het op jou aankwam... ik-... ik-... ik-..."

Word onderdeel van de Genius Germany-community!