Fluch der Besten - Prinz Pi

Ich fahr auf der Autobahn, seh den Schnee toben

Schließ die Augen, drück das Pedal runter bis auf den Boden

Nimm die Hände vom Lenkrad, in manchen Momenten verfluche

Ich den unbarmherzigen Gott, der mir Talent geschenkt hat

Mit Talent kommt ein Fluch, er haftet an dir

Mein Leben ist ein Film in dem die merkwürdigsten Sachen passieren

Jeder Tag ein Kapitel, jedes Gespräch eine Szene mit Untertiteln

Und Handlungsebenen die darunter liegen

Und manchmal fühl ich mich, als wenn ich immer falle

Wunder mich wie ich es schaff dass ich nie auf den Boden knalle.

Alle Menschen suchen was, die meisten finden nichts

Außer einem Sündenbock, die Glücklichen finden Gott

Ich brauch ein Blindenstock, meine Welt macht mich blind

Mittelmaß das Mittel das alles ineinander verschwimmt

Und ich schüttel das Glas, trinke das Ritalin,

Jeder Tag ein Gitterstab ich will dem Gitter entfliehen

Es ist der Fluch der Besten, es ist ein Fluch von Ketten

Die dich binden an dein Buch von Texten, du willst ihm entrinnen

Es ist der Fluch der Besten, es ist der Blues der Besten

Die nicht schlafen können in Nächten, es liegt in dem Blut der Besten

Ich bin ganz alleine, auch wenn noch jemand da ist

Meine Freunde verstehen mich nicht als red' ich japanisch

Ich bin ganz alleine, kann diese Dinge nicht teilen

Und aus dieser einsamen Quelle entspringen die Zeilen

Diese Lieder sind mein, ich sing sie allein

In diese dunklen Kammern meines Kopfes kommt sonst niemand rein

Und ich fühle mich einsam weil ich meine Gefühle mit niemandem teilen kann

Auch das Rappen ist nicht mehr heilsam, ich suche ein Balsam

Ein Medikament, ehe dieses Feuer meine Seele verbrennt, wie Napalm

Und so suche ich Halt an einem einzigen Grashalm

Seh wie Wunden offen bleiben und noch weiter vernarben

Selbst allein in der Menge, niemand versteht was ich denke

Passe nicht in eure Form rein, egal wie ich mich verrenke

Es ist der Fluch der Besten, der mich in seinen Zangen hält

Er macht dass ich alleine bin, dass alles auseinander fällt

Der Hund der Nachts im Kopf bellt, macht dass ich nicht schlafen kann

Der Geist ist nicht in einer Flasche, er ist in meinem Part gefangen

Mit dem Erfolg kommt Ärger, und der Druck wird stärker

All die Neider ein Stückchen weiter, bald wird die Booth zum Kerker

Vom Außenseiter zum Einzelgänger zum Soziopath

Du willst die Erkenntnisse nicht haben die ich manchmal hab

Ich bin die Blüte der Saat, von was Nietzsche schrieb,

Geh auf den Friedhof und sehe meinen Stein schon vis a vis.

Doch meine Lunge hat noch nicht den letzten Zug genommen

Zwei mal zwei Kilo gut geölt in einem Schuhkarton

Und sie können warten, denn ihre Zeit wird kommen,

30 Schuss ein Entschluss, ein Fleck bleibt auf dem Bleibeton

In die letzte Zeile kommt, mein Vermächtnis… rächt mich!

Ik rijd op de Autobahn, zie de sneeuw razen

Sluit je ogen, duw het pedaal tot op de grond

Haal je handen van het stuur, vloek op sommige momenten

Ik de genadeloze God die me talent gaf

Met talent komt een vloek, het klampt zich aan je vast

Mijn leven is een film waarin de vreemdste dingen gebeuren

Elke dag een hoofdstuk, elk gesprek een scène met ondertiteling

En actieniveaus die eronder liggen

En soms heb ik het gevoel dat ik altijd val

Vraag me af hoe ik het voor elkaar krijg dat ik nooit de vloer raak.

Alle mensen zijn op zoek naar iets, de meeste vinden niets

Behalve een zondebok, vindt de gelukkige God

Ik heb een witte wandelstok nodig, mijn wereld maakt me blind

Middelmatigheid betekent dat alles in elkaar overvloeit

En ik schud het glas, drink de Ritalin

Elke dag wil ik aan de bars ontsnappen?

Het is de vloek van het beste, het is een vloek van kettingen

Die je aan je tekstboek binden, daar wil je aan ontsnappen

Het is de vloek van het beste, het is de blues van het beste

Degenen die 's nachts niet kunnen slapen, het zit in het bloed van de besten

Ik ben helemaal alleen, zelfs als er iemand anders is

Mijn vrienden begrijpen me niet omdat ik Japans spreek

Ik ben helemaal alleen, kan deze dingen niet delen

En uit deze eenzame lente ontspringen de lijnen

Deze liedjes zijn van mij, ik zing ze alleen

Niemand anders kan in deze donkere kamers van mijn hoofd komen

En ik voel me eenzaam omdat ik mijn gevoelens met niemand kan delen

Zelfs rappen geneest niet meer, ik zoek een balsem

Een medicijn voor dit vuur brandt mijn ziel als napalm

En dus zoek ik steun op een enkele grasspriet

Kijk hoe wonden open blijven en littekens nog groter maken

Zelfs alleen in de menigte begrijpt niemand wat ik denk

Pas niet in je vorm, hoe ik ook draai

Het is de vloek van het beste die me in zijn tang houdt

Hij maakt mij alleen laat alles uit elkaar vallen

De hond die 's nachts in mijn hoofd blaft, maakt me niet in staat om te slapen

De geest zit niet in een fles, hij zit gevangen in mijn deel

Met succes komen problemen en de druk neemt toe

Alle jaloerse een beetje verder, de stand wordt binnenkort een kerker

Van buitenbeentje tot eenling tot sociopaat

Je wilt niet de inzichten die ik soms heb

Ik ben de bloem van het zaad van wat Nietzsche schreef

Ga naar de begraafplaats en zie mijn steen al vis a vis.

Maar mijn longen hebben de laatste trein nog niet genomen

Twee bij twee kilo goed geolied in een schoenendoos

En ze kunnen wachten, want hun tijd zal komen

30 schoten per beslissing, er blijft een vlek achter op het loden beton

In de laatste regel komt mijn nalatenschap ... wreek me!