Asoziale Kontakte - Prinz Pi

Morgens auf dem Schulweg schon nahmen wir die gleiche Bahn

Gleicher Stundenplan, gleicher Tag, gleicher Song

Sponnen uns unseren Plan, wo sind die verschwundenen Namen

Die wir all den Dingen gaben, lang bevor die Wunden kamen

Hassten die gleichen Lehrer, schwärmten für die selben Weiber

Ich hör Rap noch heut — doch damals war er zehn Mal geiler

Teilten uns Minipizzas, später dann die Wunschkippen

Starter Caps, schwarze Tags, auf Parkbänken rumsitzen

Zäune waren zum Rüberklettern — jeder Tag Abenteuer

Boot stehlen, Notraketen in die Nacht über der Havel feuern

Nichts wärmte mehr als die unerlaubten Lagerfeuer

Als jede Story nagelneu war

Und nicht wiedererzählt und wiedererzählt

Und in der Erinnerung wiedererlebt oder wie hier von mir

Konserviert in Lieder gelegt

Wie man es auch wendet und dreht

Der gerade bleibt der schwierigste Weg

Alle Welt will den Neubeginn

Doch ich will nur, dass der alte Wagen weiterläuft

Wo sind all die Freunde hin?

Auf den Fotos lachen wir für immer

Und niemand kann uns nehmen, was schon lange nicht mehr da ist

Alle Welt will den Neubeginn

Doch ich will nur, dass der alte Wagen weiterläuft

Wo sind all die Freunde hin?

Auf den Fotos lachen wir für immer

Und niemand kann uns nehmen, was schon lange nicht mehr da ist

Wie sich halt immer die Wege trennen, nur unsre nicht

Dachte ich, bis dann der nächste aus der Rufliste verschwunden ist

Guck durch mein Telefonbuch, so viele Nummern, die ich lange nicht mehr anrief

Und ich vermisse die Momente, die wir teilten

Mein Gesicht hüllt sich in Dampf, dann wenn ich langsam

An der Kippe zieh, heb mein Glas: Ich trink auf uns, doch trink allein

Die eine alte Freundin, die noch immer da ist, hinkt herein

Wo gingen all die Freunde hin?

Wir rufen an — Irgendwann

Doch sehen uns bei Facebook am häufigsten

Wo gingen all die Freunde hin?

Bis dann — Irgendwann

Sagen wir und denken, dass wir nicht käuflich sind

Doch das Leben kostet jeden dann am Ende doch sein Leben

Und besteht auch im Ganzen gesehen nur aus tausenden Details

Und in jedem, wirklich jedem

Steckt bei Licht besehen der Teufel drin

Alle Welt will den Neubeginn

Doch ich will nur, dass der alte Wagen weiterläuft

Wo sind all die Freunde hin?

Auf den Fotos lachen wir für immer

Und niemand kann uns nehmen, was schon lange nicht mehr da ist

Hab Freunde verloren an Weiber, Freunde verloren ans Geld

Freunde verschwanden und wohnen am anderen Ende der Welt

Freunde verloren durch paar Freunde, die gar keine waren

Freunde verloren an den Suff und die kleinen weißen Bahnen

Freunde verloren an Zweisamkeit, an Eigenheim, an Frau und Kind

An den westlichen Sinn des Lebens an sich

Freunde verloren an ihre Chefs

An Ehrgeiz, an den neuen Porsche, Geld ist die erste und die ewige Pflicht

Op weg naar school in de ochtend namen we dezelfde trein

Zelfde schema, zelfde dag, zelfde nummer

We hebben ons plan gedraaid, waar zijn de ontbrekende namen

Dat we aan alle dingen gaven lang voordat de wonden kwamen

Haatte dezelfde leraren, aanbad dezelfde vrouwen

Ik luister nog steeds naar rap vandaag - maar toen was het tien keer heter

We deelden mini-pizza's, en later de wenskonten

Starterspetten, zwarte labels, zittend op parkbanken

Hekken waren beklimbaar - elke dag avontuur

Steel de boot, vuur noodraketten de nacht in boven de Havel

Niets verwarmde meer dan de ongeoorloofde kampvuren

Toen elk verhaal gloednieuw was

En niet opnieuw verteld en opnieuw verteld

En herbeleefd in het geheugen of zoals hier door mij

Bewaard in liedjes

Het maakt niet uit hoe je het draait en draait

Het rechte stuk blijft het moeilijkste pad

Iedereen wil een nieuw begin

Maar ik wil gewoon dat de oude auto blijft rijden

Waar zijn alle vrienden gebleven?

We lachen eeuwig op de foto's

En niemand kan van ons afnemen wat al lang voorbij is

Iedereen wil een nieuw begin

Maar ik wil gewoon dat de oude auto blijft rijden

Waar zijn alle vrienden gebleven?

We lachen eeuwig op de foto's

En niemand kan van ons afnemen wat al lang voorbij is

Hoe altijd de paden scheiden, alleen niet de onze

Ik dacht tot de volgende uit de bellijst verdween

Kijk in mijn telefoonboek, zoveel nummers die ik lang niet heb gebeld

En ik mis de momenten die we deelden

Mijn gezicht wikkelt zich in stoom, en als ik dan langzaam

Trek aan de sigaret, hef mijn glas: ik drink op ons, maar drink alleen

Die ene oude vriend die er nog is hinkt naar binnen

Waar zijn alle vrienden gebleven?

We bellen - ooit

Maar zie ons het vaakst op Facebook

Waar zijn alle vrienden gebleven?

Zie je dan - ooit

We zeggen en denken dat we niet te koop zijn

Maar het leven kost uiteindelijk iedereen het leven

En als geheel gezien bestaat het slechts uit duizenden details

En in iedereen, echt iedereen

Als je het in het daglicht bekijkt, zit de duivel erin

Iedereen wil een nieuw begin

Maar ik wil gewoon dat de oude auto blijft rijden

Waar zijn alle vrienden gebleven?

We lachen eeuwig op de foto's

En niemand kan van ons afnemen wat al lang voorbij is

Vrienden verloren aan vrouwen, vrienden verloren aan geld

Vrienden verdwenen en wonen aan de andere kant van de wereld

Vrienden verloren door een paar vrienden die helemaal geen vrienden waren

Vrienden verloren van de drank en de kleine witte sporen

Vrienden verloren aan saamhorigheid, aan het bezitten van een huis, aan vrouw en kind

Naar de westerse zin van het leven zelf

Vrienden verloren van hun bazen

Voor ambitie, voor de nieuwe Porsche, is geld de eerste en eeuwige plicht