21:04 / Schwarzer Lack - Prinz Pi

Die Sonne geht wie jeden Abend langsam unter, ohne Grußwort

Orangenes Licht lugt dort über der Tanke, kurz vor

Bevor das blaue Neon — den Namen «Aral» schreibt

Autos kommen, tanken, fahren, Ampeln schalten

Der Tag weicht

Kreuzung atmet im rotgrünen Rhythmus, stockend

Paar Kids jetzt, mit grad geholten Sixpacks hockend

Auf den Stromkästen, Handylautsprecher werfen Tonfetzen

Zu denen LEDs in Bremsleuchten zu Rot wechseln

Meine Finger ziehen das Silberpapier

Von der Flasche eines billigen Bier

Dessen angenehme Kühle sich niederlegt

Sie durch Windungen im Inneren rinnend in meine Tiefe trägt

In der Mitte, wo Gefühle schlafen wie graue Schatten

Es bedarf noch einiger Flaschen, um sie hinauszulassen

Leichte Vibration in meiner Hosentasche rechts

Und dann weiß ich, was die anderen Idioten machen jetzt

Mein Kreislauf und der Akku halten beide nicht den Abend durch

Die unbestimmte Angst, die mir seit Tagen durch den Magen kurvt

Verflüchtigt sich, Gedanken schweifen

Bleiben hängen in verdammten Schleifen, die Laternen fangen an, zu scheinen

Stadt zugedeckt von weichem Schatten, der noch Rot enthält

Verdammter Hund, steht mal wieder da im Hof und bellt

Heiser und hysterisch, in einem Rhythmus, den nur er versteht

Während eins der Kids da unten etwas fertig dreht

Bis das Purple Haze in blauen Wolken seinen Duft zu mir trägt — Benzin und

alter Regen teilen die Luft

Mit Rosmarin auf dem Balkon, das Beck’s mit seinem eigentümlichen Grasgeruch,

eine weitere Nuance

Die Stadt strömt ein in meine Nase, Augen und Ohren

Dringt bei meiner Haut in die Poren

Aufgedrehte Mädchen in Schuhen, zu hoch, um gut zu laufen

Versuchen cool zu rauchen, Kippen leuchten, Lippen leuchten

Begafft von drei Männern mit dicken Bäuchen

Und Trainingshosen: Die Lebensfrohen und Lebensmatten

Die Leben wollen, die schon Leben hatten

Unter den Augen beige Schatten

Unter uns allen leben Ratten

Schluck rinnt die Kehle runter

Haar mit Haut, mit Gewebe, mit Schädel, mit Seele drunter

In den Ecken webt das Dunkel den Beginn der Nacht

Um drei Minuten nach Neun heb ich den Hörer ab

Und deine Stimme ist so nah, als wärst du neben mir hier

Als du Schluss machtest, war neben der Neun die Vier

Deine Stimme ist so nah als wärst du neben mir hier

Als du Schluss machtest, war neben der Neun die Vier

Manchmal kann ich den großen Atem spüren

Seh die Augen reflektiert in den schwarzen Türen

Auf dem Parkplatz drüben

Dann verlier ich den Kontakt, kapsel mich ab

Langsam rotierend um die Achse der Stadt

Werde Teil der Genius-Deutschland-Community!

De zon gaat langzaam onder zoals elke avond, zonder een woord van groet

Oranje licht gluurt over het tankstation, net ervoor

Voor de blauwe neon — schrijft de naam «Aral»

Auto's komen, tanken, rijden, schakelen verkeerslichten

De dag vertrekt

Crossing ademt het rood-groene ritme haperend in

Een paar kinderen nu, gehurkt met sixpacks die ze net hebben

Op de powerboxen gooien luidsprekers van mobiele telefoons stukjes geluid

Waarbij LED's in remlichten rood worden

Mijn vingers trekken aan het zilveren papier

Uit de fles van een goedkoop biertje

Wiens aangename koelte tot rust komt

Het door mijn innerlijke windingen dragend, stromend in mijn diepten

In het midden waar gevoelens slapen als grijze schaduwen

Er zijn nog een paar flessen nodig om ze eruit te laten

Lichte trilling in mijn broekzak aan de rechterkant

En dan weet ik wat de andere idioten nu doen

Mijn bloedsomloop en de batterij gaan allebei de avond niet mee

De vage angst die al dagen door mijn maag spookt

Verdwijnt, gedachten dwalen af

Kom vast te zitten in verdomde lussen, de lantaarns beginnen te schijnen

Stad bedekt met zachte schaduw die nog steeds rood bevat

Verdomde hond, staat daar weer in de tuin en blaft

Hees en hysterisch, in een ritme dat alleen hij begrijpt

Terwijl een van de kinderen beneden klaar is met filmen

Totdat de Purple Haze zijn geur naar mij draagt ​​in blauwe wolken - benzine en…

oude regens scheiden de lucht

Met rozemarijn op het balkon, de Beck's met zijn eigenaardige geur van gras,

nog een nuance

De stad stroomt in mijn neus, ogen en oren

Komt tot in de poriën van mijn huid

Opgewonden meiden met te hoge schoenen om goed te kunnen lopen

Probeer cool te roken, konten glanzen, lippen glanzen

Aan gapen door drie mannen met dikke buiken

En trainingsbroeken: de vrolijke en matten van het leven

Wie wil leven die al leven had

Onder de ogen beige schaduwen

Ratten leven onder ons allemaal

De slok loopt door de keel

Haar met huid, met weefsel, met schedel, met ziel eronder

In de hoeken weeft de duisternis het begin van de nacht

Ik pak de telefoon om drie minuten over negen

En je stem is zo dichtbij, alsof je hier naast me bent

Toen je klaar was, stond er een vier naast de negen

Je stem is zo dichtbij alsof je hier naast me bent

Toen je klaar was, stond er een vier naast de negen

Soms kan ik de grote adem voelen

Zie de ogen weerspiegeld in de zwarte deuren

Op de parkeerplaats daar

Dan verlies ik het contact, isoleer mezelf

Langzaam draaiend om de as van de stad

Word onderdeel van de Genius Germany-community!