Suben Al Cielo - Porta

Cuando se van ya, luego nunca vuelven

Cada día llueve en tu interior, hay una angustia que te puede

Tienes ganas de irte con esa persona que te amaba

No te confíes porque la vida da vueltas inesperadas

Sé que es duro perder alguien cercano

Pero ya no, ya no está contigo y tienes que aceptarlo

Después de haber compartido tanto, la vida es injusta

Hay un tiempo limitado para cada alma que se ajusta

Al conformismo de un pasado, presente y futuro

Cada estrella es alguien que te observa a lo lejos desde un muro

Creado de la nada de tu todo

Recuerdos hacen de tus lloros una imagen viva

Y solo vivirá en tu interior si así lo deseas

Ríe, llora, grita con todas tus fuerzas

Puede que no merecieras toda esa amargura

Y es verdad eso de que todo lo bueno poco dura

Y todo el mundo necesita evasión

Cuando el corazón se siente triste

No hay que rendirse, hay que afrontar la situación

Y sé que existe un más allá o quizá me quiera mentir

Tras perder alguien quieres dejar de existir

Se van las almas al cielo, yo contigo también muero

Vuelo hacia un lugar que soñé encontrar en todos mis sueños

Dueño de esta posesión, de una obsesión amarga

Cuando pierdes a alguien querido se nota que algo te falta

Algo irremplazable, es algo inolvidable

Juega con tus emociones, pero es algo inevitable

Y es que queramos o no estamos unidos al tiempo

El destino decide cuándo nos llega el momento

Y no lo veo justo, no puedes ni despedirte

La muerte te quita todo, sin avisar antes de irse

Es un intercambio de una persona por la tristeza

No servirá de nada, pero si tienes fe reza

Lloro por algo que no volverá jamás, lo he asumido

Recuerdos cada noche que no quieren ser olvido

Y he vivido con gran parte de la culpa

La lluvia cae sobre mis lágrimas

Me siento bien cuando se juntan

Lloro por algo que no volverá jamás, lo he asumido

Recuerdos cada noche que no quieren ser olvido

Y he vivido con gran parte de la culpa

La lluvia cae sobre mis lágrimas

Me siento bien cuando se juntan

Y sí, claro que el tamaño importa, ah

La vida es demasiado corta

Ya es efímera y a veces nos resulta lenta

Tú llegaras sin darte cuenta a los cuarenta

Si el vivir se te ha hecho insípido

Piensa en esta vida, los segundos pasan demasiado rápido

Somos estrellas que cruzamos fugaces el firmamento

Es un pestañear que nos resulta lento

En este cielo hoy destella

Solo el resultado de aquellas personas que dejan huella

Contemplando cómo se escapa la vida

Resurgiendo del pasado y descubriendo mi Pompeya

El destino es tan ilógico

Juego con motivos y es un fallo patológico

Me resulta mágico y a veces no me explico

Que el dejar rastro de haber vivido aquí sea nuestro único objetivo

Me llevo parte del presente

Arrastro el calor de to’a mi gente

Sabes lo que necesito

Cuando la vida tiende a cero

El apoyo de los tuyos siempre tiende al infinito

Puede que suene a despedida (nah)

Nacerás para empezar a morir, es ley de vida

Soy de las que piensa «carpe diem»

No se fíen de las que se ríen

Ni de las que dan el cien por cien

¿Cuántas personas yacen lejos, ah?

Y el dolor en este lado es más complejo

El otro barrio te aferra, no temas

No sufrirán los que quedaron bajo tierra

Haré un poema, dejaré un legado

¿Existe un destino?

No sé su significado

Algunas veces es tan cruel, ¿verdad?

Cómo cuesta aceptar la realidad

Lloro por algo que no volverá jamás, lo he asumido

Recuerdos cada noche que no quieren ser olvido

Y he vivido con gran parte de la culpa

La lluvia cae sobre mis lágrimas

Me siento bien cuando se juntan

Lloro por algo que no volverá jamás, lo he asumido

Recuerdos cada noche que no quieren ser olvido

Y he vivido con gran parte de la culpa

La lluvia cae sobre mis lágrimas

Me siento bien cuando se juntan

Als ze al weg zijn, komen ze nooit meer terug

Elke dag regent het in je, er is een angst die kan

Je wilt met die persoon gaan die van je hield

Vertrouw jezelf niet, want het leven neemt onverwachte wendingen

Ik weet dat het moeilijk is om iemand dichtbij te verliezen

Maar nu niet meer, het is niet meer bij jou en je moet het accepteren

Na zoveel gedeeld te hebben, is het leven oneerlijk

Er is een beperkte tijd voor elke ziel die past

Naar het conformisme van een verleden, heden en toekomst

Elke ster is iemand die je van ver vanaf een muur in de gaten houdt

Gemaakt van niets uit jouw alles

Herinneringen maken van je tranen een levend beeld

En het zal alleen in je leven als jij dat wilt

Lach, huil, schreeuw met al je kracht

Misschien heb je al die bitterheid niet verdiend

En het is waar dat al het goede niet lang duurt

En iedereen heeft ontsnapping nodig

Wanneer het hart verdrietig voelt

Je hoeft niet op te geven, je moet de situatie onder ogen zien

En ik weet dat er een hiernamaals is of misschien wil hij tegen me liegen

Na het verliezen van iemand die je wilt ophouden te bestaan

Zielen gaan naar de hemel, ik sterf ook met jou

Ik vlieg naar een plek waar ik in al mijn dromen van droomde te vinden

Eigenaar van dit bezit, van een bittere obsessie

Als je iemand verliest van wie je houdt, laat dat zien dat er iets ontbreekt

Iets onvervangbaars, iets onvergetelijks

Speel met je emoties, maar het is onvermijdelijk

En of we het nu leuk vinden of niet, we zijn verenigd met de tijd

Het lot beslist wanneer onze tijd komt

En ik vind het niet eerlijk, je kunt niet eens afscheid nemen

De dood neemt alles van je af, zonder waarschuwing voordat je vertrekt

Het is een uitwisseling van een persoon voor verdriet

Het zal geen goed doen, maar als je geloof hebt, bid dan

Ik huil om iets dat nooit meer terug zal komen, ik heb het geaccepteerd

Elke avond herinneringen die niet vergeten willen worden

En ik heb geleefd met een groot deel van de schuld

De regen valt op mijn tranen

Ik voel me goed als ze samenkomen

Ik huil om iets dat nooit meer terug zal komen, ik heb het geaccepteerd

Elke avond herinneringen die niet vergeten willen worden

En ik heb geleefd met een groot deel van de schuld

De regen valt op mijn tranen

Ik voel me goed als ze samenkomen

En ja, natuurlijk is grootte belangrijk, ah

Het leven is te kort

Het is al kortstondig en soms is het traag voor ons

Je komt aan zonder het te beseffen om veertig

Als het leven je smakeloos heeft gemaakt

Denk aan dit leven, de seconden gaan te snel voorbij

Wij zijn sterren die over het firmament schieten

Het is een knipperen die traag is voor ons

In deze lucht flitst het vandaag

Alleen het resultaat van die mensen die een stempel drukken

Het leven zien wegglippen

Opstaan ​​uit het verleden en mijn Pompeii ontdekken

Het lot is zo onlogisch

Ik speel met motieven en het is een pathologische mislukking

Ik vind het magisch en soms kan ik het niet uitleggen

Dat een spoor achterlaten van hier gewoond te hebben ons enige doel is

Ik neem deel aan het heden

Ik sleep de hitte van al mijn mensen

je weet wat ik nodig heb

Wanneer het leven naar nul neigt

De steun van jou neigt altijd naar oneindig

Het klinkt misschien als vaarwel (nee)

Je wordt geboren om te beginnen te sterven, het is de wet van het leven

Ik ben een van degenen die denkt "carpe diem"

Vertrouw degenen die lachen niet

Noch van degenen die honderd procent geven

Hoeveel mensen liggen ver weg, hè?

En de pijn aan deze kant is complexer

De andere buurt grijpt je, wees niet bang

Degenen die onder de grond blijven, zullen niet lijden

Ik zal een gedicht maken, ik zal een erfenis nalaten

Is er een lot?

Ik weet de betekenis niet

Soms is het zo wreed, toch?

Hoe moeilijk is het om de realiteit te accepteren?

Ik huil om iets dat nooit meer terug zal komen, ik heb het geaccepteerd

Elke avond herinneringen die niet vergeten willen worden

En ik heb geleefd met een groot deel van de schuld

De regen valt op mijn tranen

Ik voel me goed als ze samenkomen

Ik huil om iets dat nooit meer terug zal komen, ik heb het geaccepteerd

Elke avond herinneringen die niet vergeten willen worden

En ik heb geleefd met een groot deel van de schuld

De regen valt op mijn tranen

Ik voel me goed als ze samenkomen