Nota De Suicidio (Con Soma) - Porta

Despierto sin ganas de otro día, y será el último

Pocos me creen, hoy llega mi edén lo asumo y ni dudo

Y lo juro, de corazón advierte mi alma muerta

No es una amenaza, es una mentira que acabó siendo cierta

Dejé la puerta abierta y una nota medio escrita

Se leía con dificultad

''Adiós mamá y papá'' decía en ella

Salí descalzo, sin fuerzas, sin ganas

Me imaginé en el suelo, muerto, y nadie lloraba

Paseo por una calle solitaria, todo está oscuro y llueve

Las farolas me observan y el paso del tiempo me duele

El filo de mi cuchilla me aprieta, es ella

Llegaré al final de la forma más fácil, la vida no es bella (¿por qué!)

Tan sólo busco estar solo ahora

En un laberinto sin salida dejé de pedirle ayuda a Dios

Hablo, con mi conciencia a solas

Ella me pide que apriete el gatillo y tengo miedo de decir adiós

Lo siento, os fallado una vez más (una vez más)

He notado la vergüenza al mirarme en el espejo, mamá

Perdóname, te lo suplico, no sé si me explico

Estoy sentado en la barandilla de un séptimo piso

Pero, ya estoy muerto por dentro y estoy cansado

Estoy harto de vivir huyendo siempre del pasado

Fui cobarde, me rendí más de una vez estuve a punto

Apunto en mi libreta esta historia incompleta, ya ni lucho

Páginas en blanco, tintadas del rojo de mi sangre

No merezco ni una lágrima, es mi nota de suicidio

Y llego tarde, firmé un documento con Satanás

Para liberarme, sólo tengo que saltar sin más

Salto, salto a un vacío que nunca se acaba

Pasa mi vida por mis ojos y el tiempo se para

Para no verme mas la cara, dispárame ¡va!

Mi alma pide a gritos salir de su cuerpo ya

Me siento como si ya estuviera muerto

En un mundo de ciegos, rey tuerto

Me paso por el forro el LP a puerto

Es cierto, no tengo nada que dar ni recibir

Zorras os alerto, vivo boquiabierto

Y apenas escribo, algo está jodido mi mente

Me siento hijo adoptivo

Demasiado impulsivo, me dicen

Cautivo de lo negativo

Si volar es el fin

Que alas se deslicen

Calo mejor las mentiras, tras este intervalo

Regalo rimas, con mi boca de escualo

En forma de íntimas palabras sin pantomima

Si no tienes el disco del Z, róbalo

Pero yo ya no quiero vivir más

Es demasiado duro

Cuando muera, escupid en mi tumba sin apuro

He hecho el conjuro

De la eterna estupidez

Siento la rigidez en mis músculos

Es liberador vivir sin futuro

Sentir la traición hace que muera prematuro

Es puro veneno lo que siento, lo juro

Con rabia la sangre sólo supe pedir perdón

Cuando fui inmaduro

Dile a mi madre que siempre la quise y que lo siento

A mi bro que busque mis palabras en el viento cuando sople

A los que desearon mi mal, yo les deseo el doble

Por haber hecho pedazos un corazón noble

Salto, salto a un vacío que nunca se acaba

Pasa mi vida por mis ojos y el tiempo se para

Para no verme mas la cara, dispárame, ¡va!

Mi alma pide a gritos salir de su cuerpo ya

Estoy solo en un silencio que molesta y grito

Escucha mi última palabra, léete mi último escrito

Préstame atención, sólo pido eso, lo necesito

Caen gotas de sudor y de mis ojos en mi nota de suicidio

Siento no poder no decir mas

Pocos llorarán, pero cuantos se alegrarán

Vi mi nombre en una lápida y ni se me hizo extraño

Cuántas cargas he llevado para tan pocos años

No hay nada que me frene

Llevo tanto tiempo muerto dentro de mí ya no hay nada

Tan sólo soy otro cuerpo, arrastrado por el viento

Tan violento que sopla el destino

No hay testigo, no hay amigos, no queda ningún motivo

Solo recorro el camino, se que en las puertas del cielo

No hay sitio para este peregrino

Dios parece ser mentira, hoy sabré si es cierto

Lo de que tras la muerte, existe otra vida

Hoy es lunes, martes, miércoles quizás puede que jueves

No sé el por qué pero en mis ojos ya no llueve

Puede que tu recuerdo me mantenga vivo

Si el exilio no quiere mandarme directo al olvido

Hoy es lunes, martes, miércoles quizás puede que jueves

No sé el por qué pero en mis ojos ya no llueve

Puede que tu recuerdo me mantenga vivo

Si el exilio no quiere mandarme directo al olvido

Salto, salto a un vacío que nunca se acaba

Pasa mi vida por mis ojos y el tiempo se para

Para no verme mas la cara, dispárame ¡va!

Mi alma pide a gritos salir de su cuerpo ya

Ik word wakker en wil nog een dag, en het zal de laatste zijn

Weinigen geloven me, vandaag arriveert mijn Eden, ik neem aan en twijfel er niet aan

En ik zweer het, vanuit het hart waarschuwt mijn dode ziel

Het is geen bedreiging, het is een leugen die waar bleek te zijn

Ik liet de deur open en een half geschreven briefje

Het was moeilijk te lezen

"Vaarwel mama en papa" stond er op

Ik ging op blote voeten, zonder kracht, zonder verlangen

Ik stelde me voor dat ik op de grond lag, dood, en niemand huilde

Ik loop door een eenzame straat, alles is donker en het regent

De straatlantaarns observeren me en het verstrijken van de tijd doet me pijn

De rand van mijn mes knijpt me, zij is het

Ik kom op de gemakkelijke manier tot het einde, het leven is niet mooi (waarom!)

Ik wil nu gewoon alleen zijn

In een labyrint zonder uitweg stopte ik God om hulp te vragen

Ik spreek, met mijn geweten alleen

Ze vraagt ​​me de trekker over te halen en ik ben bang om afscheid te nemen

Het spijt me dat ik je weer in de steek heb gelaten (nogmaals)

Ik heb de schaamte opgemerkt als ik naar mezelf in de spiegel kijk, mam

Vergeef me, ik smeek je, ik weet niet of ik mezelf uitleg

Ik zit op de reling van een zevende verdieping

Maar ik ben al dood van binnen en ik ben moe

Ik ben het beu om altijd te moeten vluchten voor het verleden

Ik was een lafaard, ik gaf het meer dan eens op dat ik ongeveer was

Ik schrijf dit onvolledige verhaal op in mijn notitieboekje, ik vecht niet eens meer

Blanco pagina's, kleurden het rood van mijn bloed

Ik verdien geen traan, het is mijn afscheidsbrief

En ik ben laat, ik heb een document getekend met Satan

Om mezelf te bevrijden hoef ik alleen maar te springen zonder meer

Ik spring, ik spring in een leegte die nooit eindigt

Mijn leven gaat door mijn ogen en de tijd stopt

Om mijn gezicht niet meer te zien, schiet me neer!

Mijn ziel schreeuwt om nu uit zijn lichaam te komen

Ik voel me alsof ik al dood ben

In een wereld van blinde, eenogige koning

Ik ga door de voering van de LP naar bakboord

Het is waar, ik heb niets te geven of te ontvangen

Teven, ik waarschuw je, ik leef met open mond

En ik schrijf amper, er is iets mis met mijn geest

Ik voel me geadopteerd zoon

Te impulsief, vertellen ze me

Gevangen van het negatieve

Als vliegen het einde is

welke vleugels glijden?

Ik verwarm beter de leugens, na deze pauze

Ik geef rijmpjes, met mijn haaienmond

In de vorm van intieme woorden zonder pantomime

Als je de Z-schijf niet hebt, steel hem dan

Maar ik wil niet meer leven

het is te moeilijk

Als ik sterf, spuug dan op mijn graf zonder haast

Ik heb de spreuk uitgesproken

van eeuwige domheid

Ik voel de stijfheid in mijn spieren

Het is bevrijdend om zonder toekomst te leven

Als ik het verraad voel, sterf ik voortijdig

Wat ik voel is puur vergif, ik zweer het

Met woede wist het bloed alleen om vergeving te vragen

toen ik onvolwassen was

Vertel mijn moeder dat ik altijd van haar heb gehouden en dat het me spijt

Aan mijn broer die mijn woorden zoekt in de wind als het waait

Aan degenen die me slecht wensten, ik wens jullie twee keer

Voor het verbrijzelen van een nobel hart

Ik spring, ik spring in een leegte die nooit eindigt

Mijn leven gaat door mijn ogen en de tijd stopt

Om mijn gezicht niet meer te zien, schiet me neer, ga!

Mijn ziel schreeuwt om nu uit zijn lichaam te komen

Ik ben alleen in een stilte die stoort en ik schreeuw

Luister naar mijn laatste woord, lees mijn laatste schrijven

Let op mij, daar vraag ik alleen om, ik heb het nodig

Zweetdruppels en mijn ogen vallen op mijn afscheidsbrief

Het spijt me dat ik niet meer kan zeggen

Weinigen zullen huilen, maar hoevelen zullen zich verheugen?

Ik zag mijn naam op een grafsteen en het leek me niet vreemd

Hoeveel lasten heb ik in zo weinig jaren gedragen?

Er is niets dat me tegenhoudt

Ik ben al zo lang dood in mij dat er niets is

Ik ben gewoon een ander lichaam, geblazen door de wind

Zo gewelddadig dat het lot waait

Geen getuige, geen vrienden, geen reden meer

Ik loop alleen het pad, dat weet ik bij de poorten van de hemel

Er is geen plaats voor deze pelgrim

God lijkt een leugen te zijn, vandaag zal ik weten of het waar is

Dat er na de dood een ander leven is

Vandaag is het maandag, dinsdag, woensdag misschien misschien donderdag

Ik weet niet waarom maar in mijn ogen regent het niet meer

Moge je herinnering me in leven houden

Als de balling mij niet rechtstreeks naar de vergetelheid wil sturen

Vandaag is het maandag, dinsdag, woensdag misschien misschien donderdag

Ik weet niet waarom maar in mijn ogen regent het niet meer

Moge je herinnering me in leven houden

Als de balling mij niet rechtstreeks naar de vergetelheid wil sturen

Ik spring, ik spring in een leegte die nooit eindigt

Mijn leven gaat door mijn ogen en de tijd stopt

Om mijn gezicht niet meer te zien, schiet me neer!

Mijn ziel schreeuwt om nu uit zijn lichaam te komen