Tel un seul homme - Pierre Lapointe

Et si je vous disais que même au milieu d’une foule

Chacun, par sa solitude, a le cœur qui s'écroule

Que même inondé par les regards de ceux qui nous aiment

On ne récolte pas toujours les rêves que l’on sème

Déjà quand la vie vient pour habiter

Ces corps aussi petits qu’inanimés

Elle est là telle une déesse gardienne

Attroupant les solitudes par centaines…

Cette mère marie, mère chimère de patrie

Celle qui viendra nous arracher la vie

Celle qui, comme l’enfant, nous tend la main

Pour mieux tordre le cou du destin

Et on pleure, oui on pleure la destinée de l’homme

Sachant combien, même géants, tout petits nous sommes

La main de l’autre emmêlée dans la nôtre

Le bleu du ciel plus bleu que celui des autres

On sait que même le plus fidèle des apôtres

Finira par mourir un jour ou l’autre

Et même amitié pour toujours trouver

Et même après une ou plusieurs portées

Elle est là qui accourt pour nous rappeler

Que si les hommes s’unissent

C’est pour mieux se séparer

Cette mère marie, mère chimère de patrie

Celle qui viendra nous arracher la vie

Celle qui, comme l’enfant, nous tend la main

Pour mieux tordre le cou du destin

Et on pleure, oui on pleure la destinée de l’homme

Sachant combien, même géants, tout petits nous sommes

Car, tel seul un homme, nous avançons

Vers la même lumière, vers la même frontière

Toujours elle viendra nous arracher la vie

Comme si chaque bonheur devait être puni

Et on pleure, oui on pleure la destinée de l’homme

Sachant combien, même géants, tout petits nous sommes

Wat als ik je dat zou vertellen, zelfs in het midden van een menigte?

Iedereen heeft, door zijn eenzaamheid, het hart dat instort

Dat zelfs overstroomde door de blikken van degenen die van ons houden

We oogsten niet altijd de dromen die we zaaien

Reeds wanneer het leven komt wonen

Deze lichamen zo klein als ze levenloos zijn

Ze is daar als een beschermgodin

Het verzamelen van de eenzaamheid door de honderden...

Deze getrouwde moeder, moeder van een hersenschim

Degene die zal komen en ons leven rukken

Degene die, net als het kind, ons de hand reikt

Om de nek van het lot beter te draaien

En we huilen, ja we huilen het lot van de mens

Weten hoeveel, zelfs reuzen, klein we zijn

De hand van de ander verstrikt in de onze

Het blauw van de lucht blauwer dan de anderen

We weten dat zelfs de meest trouwe apostelen

Zal uiteindelijk op een dag sterven

En dezelfde vriendschap om altijd te vinden

En ook na één of meerdere nestjes

Ze rent daar om ons eraan te herinneren

Dat als mannen zich verenigen

Het is om beter te scheiden

Deze getrouwde moeder, moeder van een hersenschim

Degene die zal komen en ons leven rukken

Degene die, net als het kind, ons de hand reikt

Om de nek van het lot beter te draaien

En we huilen, ja we huilen het lot van de mens

Weten hoeveel, zelfs reuzen, klein we zijn

Want als één man gaan we

Naar hetzelfde licht, naar dezelfde grens

Ze zal altijd komen en ons leven afpakken

Alsof elk geluk gestraft moet worden

En we huilen, ja we huilen het lot van de mens

Weten hoeveel, zelfs reuzen, klein we zijn