Deux par deux rassemblés - Pierre Lapointe

Celui qui était fort hier

Ne sera que poussière demain

Malgré la grandeur des refrains

Et malgré l’arme qu’il a à la main

Tout ce qui monte redescend

Celui qui tombe se relèvera

Si aujourd’hui je pleure dans tes bras

Demain je repartirai au combat

Non, ce n’est sûrement pas de briller

Qui nous empêchera de tomber

Non, ce n’est sûrement pas de tomber

Qui nous empêchera de rêver

Ce qui reste à jamais gravé

Dans tous les cœurs disloqués

N’est pas objet qui ne pense qu'à briller

Mais plutôt tout geste de vérité

Demain nous donnerons nos armes

En offrande à Notre-Dame

Pour ces quelques pécheurs sans âme

En échange des ornements de nos larmes

Non, ce n’est sûrement pas de briller

Qui nous empêchera de tomber

Non, ce n’est sûrement pas de tomber

Qui nous empêchera de rêver

Même les yeux, le cœur aveuglés

Par l’alcool de sang troublé

Par le frère de l’huître scellée

Bien droit, nous continuerons à marcher

Une fois deux par deux rassemblés

Nous partirons le poing levé

Jamais la peur d'être blessés

N’empêchera nos cœurs de crier

Non, ce n’est sûrement pas de briller

Qui nous empêchera de tomber

Non, ce n’est sûrement pas de tomber

Qui nous empêchera de rêver

Degene die gisteren sterk was

Wordt stof morgen

Ondanks de grootsheid van de refreinen

En ondanks het pistool in zijn hand

Wat omhoog gaat, komt naar beneden

Wie valt, zal weer opstaan

Als ik vandaag in je armen huil

Morgen ga ik terug om te vechten

Nee, het gaat zeker niet schijnen

Wie zal ervoor zorgen dat we niet vallen?

Nee, het is zeker niet om te vallen

Wie zal ons ervan weerhouden te dromen?

Wat voor altijd gegraveerd blijft

In alle ontwrichte harten

Is geen object dat alleen aan schijnen denkt

Maar liever elk gebaar van waarheid

Morgen geven we onze wapens

Als een offer aan Onze-Lieve-Vrouw

Voor die paar zielloze zondaars

In ruil voor de ornamenten van onze tranen

Nee, het gaat zeker niet schijnen

Wie zal ervoor zorgen dat we niet vallen?

Nee, het is zeker niet om te vallen

Wie zal ons ervan weerhouden te dromen?

Zelfs de ogen, het hart verblind

Door onrustige bloedalcohol

Door de broer van de verzegelde oester

Oké, we blijven lopen

Eens twee aan twee samen

We vertrekken met opgeheven vuist

Nooit bang om gekwetst te worden

Zal ons hart niet stoppen met schreeuwen

Nee, het gaat zeker niet schijnen

Wie zal ervoor zorgen dat we niet vallen?

Nee, het is zeker niet om te vallen

Wie zal ons ervan weerhouden te dromen?