Au 27-100 rue des partances - Pierre Lapointe

Au 27−100 rue des Partances

J’ai revu mes tristesses d’avant

Brisé mes bonheurs présents

Toujours les mêmes gestes

Toujours le même enfant

Qui détruit tout, de peur d'être géant

Et je vais au lendemain

En sachant que rien n’ira

Aussi loin que mes amours d'à présent

Et je sais bien que demain

Ira peut-être moins bien

Mais je n’aurai qu'à penser au passé

Tu sais celui qu’on s’est bâti

À coup de rires et de joies

Celui qu’on s’est donné le droit d’habiter

Tu sais celui qu’on a souvent touché

Du bout de nos doigts

Celui qui a grandi entre toi et moi

Au 27−100 rue des Partances

J’ai brisé ton grand cœur d’enfant

Qui rêvait d'être géant

Toujours les mêmes gestes

Plus jamais le même amant

Me pardonneras-tu mes maladresses d’enfant?

Me pardonneras-tu mes maladresses d’enfant?

Me pardonneras-tu mes maladresses d’enfant?

Op 27−100 rue des Partances

Ik zag mijn verdriet eerder

Mijn huidige geluk verbrijzeld

Altijd dezelfde gebaren

Altijd hetzelfde kind

Die alles vernietigt, uit angst om gigantisch te zijn

En ik ga morgen

Wetende dat niets zal werken

Voor zover mijn liefdes vanaf nu

En dat weet ik morgen

Misschien minder goed

Maar ik moet gewoon aan het verleden denken

Je weet wel degene die we zelf hebben gebouwd

Met gelach en vreugde

Degene die we onszelf het recht gaven om te bewonen

Je kent diegene die we vaak raken

Van onze vingertoppen

Degene die groeide tussen jou en mij

Op 27−100 rue des Partances

Ik heb je grote kinderhart gebroken

Wie droomde ervan om reus te zijn?

Altijd dezelfde gebaren

Nooit meer dezelfde minnaar

Wil je me mijn kinderlijke onhandigheid vergeven?

Wil je me mijn kinderlijke onhandigheid vergeven?

Wil je me mijn kinderlijke onhandigheid vergeven?