Plaisirs dénudés - Pierre Lapointe

Je sais que, comme les autres, tu ne resteras pas

Je sais que, toi aussi, tu partiras

Mais quand même cette fois

J’espère

C’est pourquoi j’ai gardé au fond de mon cœur une lueur d’espoir

En ton honneur

Car il y a déjà longtemps que je monte

Vers le haut des murs du malheur

Que je tombe, je tombe en essayant d’aspirer le bonheur

Celui que j’ai laissé trop souvent

Celui que j’ai brûlé de mes 20 ans

En me disant, comme un pauvre imbécile:

«Demain, je serai bien plus heureux demain "

Et je donne des noms au Soleil, à la Lune

En espérant que demain plaisirs dénudés,

Regards frissonnants reviendront pour m’habiter

Pour alléger la lourdeur des jours à traîner

Et je danse, je danse sur les mêmes rythmes barbares

Et je pleure, je pleure en m’assurant qu’il est déjà trop tard

Trop tard pour le bonheur éternel

Trop tard pour le grand pays des merveilles

En me répétant, comme un pauvre imbécile:

«Demain, je serai bien plus heureux «.

Ik weet dat je net als de anderen niet zult blijven

Ik weet dat jij ook zult vertrekken

Maar toch deze keer

ik hoop

Daarom hield ik diep in mijn hart een sprankje hoop

Ter ere van jou

Omdat ik al heel lang rijd

Op de muren van wee

Dat ik val, ik val terwijl ik probeer geluk te zuigen

Degene die ik te vaak verliet

Degene die ik verbrandde toen ik 20 was

Als een arme dwaas tegen mezelf zeggen:

"Morgen zal ik morgen veel gelukkiger zijn"

En ik geef namen aan de zon, aan de maan

In de hoop dat morgen blote genoegens,

Bibberende blikken zullen terugkeren om in mij te wonen

Om de zwaarte van slepende dagen te verlichten

En ik dans, ik dans op dezelfde barbaarse beats

En ik huil, ik huil en zorg ervoor dat het al te laat is

Te laat voor eeuwig geluk

Te laat voor het grote wonderland

Ik herhaal tegen mezelf, als een arme dwaas:

"Morgen zal ik veel gelukkiger zijn."