Les remords ont faim - Pierre Lapointe

J’aimerais tant briser vos rêves

Vous détruire à grands coups de rire

Vous piétiner comme un taureau

Comme un taureau enragé

Un jour j’irai marier mes vices

À ceux des dieux rois des malices

Pour vous tuer à coup de couteau

À coups de couteau passionnés

Tout ça sans votre permission

Sans même vous demander pardon

J’ai surestimé vos cris

J’ai sous-estimé mes envies

J’ai surestimé mes torts

J’ai sous-estimé le décor

Et depuis, les remords viennent manger mon corps

J’aurais préféré marcher

Sur des chemins déjà pavés

J’aurais préféré jouer

À un jeu où je pouvais gagner

Mais toujours, les remords viennent manger mon corps

J’ai beau adorer vous détester

J’ai beau adorer vous lapider

J’ai beau adorer l’odeur de votre corps à demi brûlé

Toujours et encore les remords

Viennent manger mon corps

J’irai seul dans ma maison dorée

Pour y lécher l'écorce des pommiers

Oublier tous ces moments passés

À vouloir vous arracher un sourire trop cher payé

Et peut-être que ce jour les remords cesseront de manger mon corps

(Merci à Mathieu Beaudin pour cettes paroles)

Ik zou zo graag je dromen willen breken

Vernietig je met het lachen

Je vertrappelen als een stier

Als een razende stier

Op een dag zal ik met mijn ondeugden trouwen

Aan die van de goden, koningen van onheil

Om je dood te steken

Met gepassioneerde messlagen

Dit alles zonder jouw toestemming

Zonder zelfs maar om vergeving te vragen

Ik overschat je gehuil

Ik heb mijn verlangens onderschat

Ik heb mijn fouten overschat

Ik heb de inrichting onderschat

En sindsdien heeft wroeging mijn lichaam opgevreten

Ik had liever gelopen

Op reeds verharde paden

Ik had liever gespeeld

Naar een spel waar ik zou kunnen winnen

Maar toch, wroeging komt om mijn lichaam te eten

Ik hou ervan om je te haten

Ik hou ervan je te stenigen

Ik hou van de geur van je halfverbrande lichaam

Steeds weer spijt

Kom mijn lichaam eten

Ik ga alleen naar mijn gouden huis

Om daar de bast van de appelbomen te likken

Vergeet al die voorbije tijden

Ik wil een te dure glimlach van je afpakken

En misschien zal spijt op een dag stoppen met het eten van mijn lichaam

(Met dank aan Mathieu Beaudin voor deze teksten)