Le columbarium - Pierre Lapointe

J’ai tout léché les vitrines,

Bravant le columbarium

Désormais, jamais plus,

Non rien, ni vent, ni personne

Ne pourra m’empêcher de souffrir en paix,

De lécher les vitrines du columbarium

J’ai dégusté l'églantine ornant le columbarium

Désormais, jamais plus,

Non rien, ni vent, ni personne

Ne pourra m’empêcher de manger par la racine

L'églantine décorant le columbarium

C’est un endroit presque magique,

Qui ravive notre instinct tragique

Tout le monde est d’accord pour dire

Que la mort est chic

Au columbarium

J’ai assemblé toutes les planches

Placées au columbarium

Désormais, jamais plus

Non rien, ni vent, ni personne

Ne pourra m’empêcher de dormir en paix

De sommeiller dans la boîte du columbarium

J’ai exhibé mes péchés sur l’autel du columbarium

Désormais, jamais plus,

Non rien, ni vent, ni personne

Ne pourra m’empêcher de croquer la pomme

D’aller pécher sur l’autel du columbarium

C’est un endroit tellement troublant,

Brillant d’or, de noir et d’argent

Tout le monde est d’accord pour dire qu’il est épatant

Tout le monde est passé pour passer

Tout le monde a brûlé une parole

Tout le monde a pleuré pour pleurer

Au columbarium, au columbarium,

Au columbarium.

Ik likte alle ramen,

Het Columbarium trotseren

Nu, nooit meer,

Geen niets, geen wind, niemand

Ik kan niet anders dan in vrede lijden,

Om de ramen van het columbarium te likken

Ik proefde de wilde roos die het columbarium sierde?

Nu, nooit meer,

Geen niets, geen wind, niemand

Kan me er niet van weerhouden om bij de wortel te eten

De wilde roos die het columbarium siert

Het is een bijna magische plek,

Wat ons tragische instinct doet herleven

Iedereen is het erover eens om te zeggen

Die dood is chic

In het columbarium

Ik heb alle planken in elkaar gezet

Geplaatst in het columbarium

Nu nooit meer

Geen niets, geen wind, niemand

Kan me niet stoppen om in vrede te slapen

Slapen in de columbariumbox

Ik toonde mijn zonden op het altaar in het columbarium

Nu, nooit meer,

Geen niets, geen wind, niemand

Kan mezelf er niet van weerhouden om in de appel te bijten

Zondigen op het altaar van het columbarium

Het is zo'n verontrustende plek,

Briljant goud, zwart en zilver

Iedereen is het erover eens dat hij geweldig is

Iedereen is geslaagd om te slagen

Iedereen heeft een woord gebrand

Iedereen huilde om te huilen

Naar het columbarium, naar het columbarium,

In het columbarium.