Giving Tree Hanging Me - ORBS

It was not my choice for us to bond

We’re not lovers after all

And though I persist in hanging on

I’ll understand if you should fall

We can stay till we’ve rotted

At least we’re never alone

Admittedly, it’s you who is more burdened

You should let go…

Can you see?

They made a monster out of me…

They strung me up by my ears from a tree to scare away the creeps and thieves

Of the tree, view obstructed now by me

One good eye left now half of the earth is all he sees

(Should summer bring a storm that rips your limbs and branches off and sets me

free with mine still on, I’ll know it was my fault.)

I, responsible for your suffering;

though you’d done no wrong

Your severed arms hang from my cartilage because I can’t let you go

You’re swinging from my ears, and now I’m the hanging tree

I’ll let you hang there through the years, until the guilt one day leaves me

Can you see much clearer without me?

Is the sun setting twice as bright?

Does the air taste twice as sweet?

Can you see in the distance, six limbed me?

Does the sight make you sick or do you relish in it?

Do you ever miss me?

Head low, eyes slow

Move, don’t look up

From town to town finding none like I amongst humanity

The shape I’m in, no one would have me

Not that anyone should…

(Would you believe I made a forest out of me’s? I used the last of my will to

drag this body out to the desert to plant these feet.)

When it rained a thousand more grew just like me

All adorned with examples of what not to be, to scare away the creeps and

thieves

Het was niet mijn keuze om ons te binden

We zijn tenslotte geen geliefden

En hoewel ik volhard in vast te houden

Ik begrijp het als je zou vallen

We kunnen blijven tot we verrot zijn

We zijn tenminste nooit alleen

Toegegeven, jij bent het die meer wordt belast

Je moet loslaten...

Zie je?

Ze hebben een monster van me gemaakt...

Ze hingen me aan mijn oren aan een boom om de engerds en dieven weg te jagen

Van de boom, nu belemmerd door mij

Eén goed oog over, nu is de helft van de aarde alles wat hij ziet

(Mocht de zomer een storm brengen die je ledematen en takken eraf rukt en mij aanzet?

gratis met de mijne nog aan, ik weet dat het mijn schuld was.)

ik, verantwoordelijk voor jouw lijden;

hoewel je niets verkeerd had gedaan

Je afgehakte armen hangen aan mijn kraakbeen omdat ik je niet kan laten gaan

Je zwaait uit mijn oren, en nu ben ik de hangende boom

Ik zal je daar door de jaren heen laten hangen, totdat het schuldgevoel me op een dag verlaat

Kun je veel duidelijker zien zonder mij?

Gaat de zon twee keer zo fel onder?

Smaakt de lucht twee keer zo zoet?

Kun je me in de verte zien met zes ledematen?

Maakt het zicht je ziek of geniet je ervan?

Mis je me wel eens?

Hoofd laag, ogen traag

Beweeg, kijk niet omhoog

Van stad tot stad en niemand zoals ik vinden onder de mensheid

In de vorm waarin ik verkeer, wil niemand mij hebben

Niet dat iemand zou moeten...

(Zou je geloven dat ik een bos van mij heb gemaakt? Ik gebruikte mijn laatste wilskracht om

sleep dit lichaam naar de woestijn om deze voeten te planten.)

Toen het regende, groeiden er nog eens duizend, net als ik

Allemaal versierd met voorbeelden van hoe het niet moet zijn, om de kriebels weg te jagen en

dieven