Alone in the Dark - Opera IX

Eternal suffering.

Everlasting oblivion of tears falling into the dust.

I want to die.

But the three mothers don’t grip my hand

they want the cycle to be completed.

I’m walking through this autumnal mist

where everything dies

and where everything’s anguish and loneliness.

I mortify my heart with love’s pain

and fall into the hollow deep abyss.

I’m alone in the dark

my being transfixed by a circle of shining souls

but their laments can nothing against frost

hate and the macabre veil winding my soul

in an obscure seal.

I would shed blood but something’s hindering that to me which dark force gives my spirit strength

thou condemned to wander in this mist thick as pain

I’m alone in Mater Tenebra.

Amen.

I enjoy this event.

I son of darkness drink my tears

from the calix of the god who never forsakes

who turns defeat into victory.

I raise my hands up towards the northern icy wind

and to the nothing I yell.

Th at vision is mild and pure wrapped into the torments wind

I stretch out my hand but everything disappears

so I close the circle of fire once more

and I find myself again alone in the dark.

I celebrate the ancient names of this pagan winter

looking for lymph and power

for his soul now I’ve lost into emptiness.

Lost in Mater Tenebra.

Satan’s masses mutate the weak.

back to top.

Eeuwig lijden.

Eeuwige vergetelheid van tranen die in het stof vallen.

Ik wil sterven.

Maar de drie moeders grijpen mijn hand niet vast

ze willen dat de cyclus wordt voltooid.

Ik loop door deze herfstmist

waar alles sterft

en waar alles angst en eenzaamheid is.

Ik versterf mijn hart met liefdespijn

en vallen in de holle diepe afgrond.

Ik ben alleen in het donker

mijn aan de grond genageld worden door een cirkel van stralende zielen

maar hun klaagzangen kunnen niets tegen vorst

haat en de macabere sluier die mijn ziel opwindt

in een obscuur zegel.

Ik zou bloed vergieten, maar iets belemmert me dat welke duistere kracht mijn geest kracht geeft

jij bent veroordeeld om te dwalen in deze mist zo dik als de pijn

Ik ben alleen in Mater Tenebra.

Amen.

Ik geniet van dit evenement.

Ik zoon van de duisternis drink mijn tranen

van de calix van de god die nooit in de steek laat

die van een nederlaag een overwinning maakt.

Ik steek mijn handen omhoog naar de ijzige noordelijke wind

en tegen het niets schreeuw ik.

Die visie is mild en puur, verpakt in de kwellende wind

Ik strek mijn hand uit, maar alles verdwijnt

dus ik sluit de cirkel van vuur nog een keer

en ik bevind me weer alleen in het donker.

Ik vier de oude namen van deze heidense winter

op zoek naar lymfe en kracht

voor zijn ziel ben ik nu verloren in de leegte.

Verloren in Mater Tenebra.

Satans massa muteert de zwakken.

terug naar boven.