Fronds Of The Ancient Walnut - Opera IX

Feel the breeze on my face

The icy breath of the Goddess

I raise my hand and touch the illusion

My mind is powerful and my Ego is high

As the mountain in front of me

Clouds run fast and silence comes

From the Fronds of the Ancient Walnut:

No scents, no odors, no sounds, no laments;

The cold vanishes…

I get all the colors all around me

And I see the enchanting dance of the branches:

It is the Walnut calling the witches

It is our dream voyaging through the aethyr

What was not becomes reality

I am the deer running to the Sabbath!

I am the crow which observes the silence!

I am the craftsman of myself…

Therefore I praise the Horned and the Great Mother!

And where the wind blows, at the mercy of the oneiric

It is the touch of the world’s spirits

Which enhances my magic

Mind’s spreading, faint voices chant at the moon

The silvering light of Levanah penetrates the unconscious

And revives the Ancient Knowledge

I take flight, the dance is over

Now we are the deer returning from the Sabbath!

Now we are the crow which contemplated the silence!

Now we are the craftsmen of ourselves…

Therefore we praise the Horned and the Great Mother!

Voel de wind op mijn gezicht

De ijzige adem van de Godin

Ik steek mijn hand op en raak de illusie aan

Mijn geest is krachtig en mijn ego is hoog

Als de berg voor me

Wolken lopen snel en stilte komt

Van de bladeren van de oude walnoot:

Geen geuren, geen geuren, geen geluiden, geen klaagzangen;

De kou verdwijnt...

Ik krijg alle kleuren om me heen

En ik zie de betoverende dans van de takken:

Het is de Walnoot die de heksen roept

Het is onze droom om door de aethyr te reizen

Wat niet was, wordt werkelijkheid

Ik ben het hert dat naar de sabbat rent!

Ik ben de kraai die de stilte observeert!

Ik ben de vakman van mezelf...

Daarom prijs ik de Gehoornde en de Grote Moeder!

En waar de wind waait, overgeleverd aan de genade van de oneiric

Het is de aanraking van de geesten van de wereld

Wat mijn magie versterkt

De geest verspreidt zich, zwakke stemmen zingen naar de maan

Het verzilverende licht van Levanah dringt door in het onbewuste

En doet de Oude Kennis herleven

Ik neem de vlucht, de dans is voorbij

Nu zijn we de herten die terugkeren van de sabbat!

Nu zijn wij de kraai die de stilte overwoog!

Nu zijn we de ambachtslieden van onszelf...

Daarom loven we de Gehoornde en de Grote Moeder!