Born in the Grave - Opera IX

The mournful sound of a bell, people in prayer

My body abandoned in the solitude of the wood, imprisoned

By the rags, compelled to suffer from the frostry contact with

The ground

In the unbroken silence I’m seized with shuddering

I turn into matter and then into dust

She flew up

An imperceptible ascent in the knowledge dimension

She penetrates the darkest maze of the infinite universe

My ignorant body will never know the eternity formulas

Uh, I’m still, She’s fluid.

I’m frozen.

She’s wrapped up in the

Warmest blows of knowledge, she flies free

The secret will be revealed to her… the ingenious one

Het treurige geluid van een bel, mensen in gebed

Mijn lichaam achtergelaten in de eenzaamheid van het bos, opgesloten

Door de vodden, gedwongen om te lijden aan het ijzige contact met

De grond

In de ononderbroken stilte word ik gegrepen door huivering

Ik verander in materie en dan in stof

Ze vloog omhoog

Een onmerkbare stijging in de kennisdimensie

Ze dringt door in het donkerste doolhof van het oneindige universum

Mijn onwetende lichaam zal nooit de formules van de eeuwigheid kennen

Uh, ik ben nog steeds, ze is vloeibaar.

Ik ben bevroren.

Ze is ingepakt in de

Warmste slagen van kennis, ze vliegt vrij

Het geheim zal aan haar worden onthuld... de geniale