Al Azif - Opera IX

What can wait forever isn’t dead

and in the long run, even death dies.

The Ancient were, the Ancient are,

the Ancient will be.

They walked in this world,

after knowing the kingdom of stars,

and the stars will pre-announce their coming.

But bfore then the day of men will passed.

They’ll descend through the door, they’ll break the seals

and their claws will free

themselves from the ancient vice,

they’ll find the way in the labyrinth of time

'cause for Yog-Sothoth time is only one thing.

So they’ll go back and reign where they reigned once

and their oaths will contaminate the earth.

Oh, poor wretch you flatter yourself

that you exploit their immense strength

and their dirty power.

Count the seasons

observe the sun and the stars

and when you have risen the stones

and implored their power

that will be the door through which

you can call them out of time and space.

Wat voor altijd kan wachten, is niet dood

en op de lange termijn sterft zelfs de dood.

De Ouden waren, de Ouden zijn,

de Oude zal zijn.

Ze liepen in deze wereld,

nadat ik het koninkrijk van de sterren had leren kennen,

en de sterren zullen hun komst vooraf aankondigen.

Maar voor die tijd zal de dag van de mensen voorbij zijn.

Ze zullen door de deur afdalen, ze zullen de zegels verbreken

en hun klauwen zullen vrijkomen

zichzelf van de oude ondeugd,

ze zullen de weg vinden in het labyrint van de tijd

want voor Yog-Sothoth is tijd maar één ding.

Dus ze zullen teruggaan en regeren waar ze ooit regeerden

en hun eden zullen de aarde besmetten.

Oh, arme stakker, je vleit jezelf

dat je hun immense kracht uitbuit

en hun vuile macht.

Tel de seizoenen

observeer de zon en de sterren

en wanneer je de stenen hebt opgestaan

en smeekten om hun macht

dat zal de deur zijn waardoor

je kunt ze uit tijd en ruimte bellen.