Sepulcro - Opera IX

I’m alone the night wind’s blowing on my face

And the branches of the trees are crying

In the big empty of this night

Step by step along the shadow path

The black cloak of darkness opens the door

In the place of eternal silence

Wha strange emotions are striking my body

An obscure quiet is leading my mind

My hands are touching the wet trees

And the undergrowth is making my way blind among

The mossy stones in the realm of the dead

The old ivy-mantled gate is creaking

While I am opening the door of the whisper crypt

What a morbid force my soul has

A hidden god is leading my steps

I am going down is this wet stairs in the stiffing dark

Only the noise of a drop

Of water is stressing the passing time

I’m alone in this sepulcro

I humble being pieteously observe the men’s fragilty

Putrid bones put upon marble sacella

Are waiting for nothing

While the cobwebs are covering the ancient effigies

Everything’s resting in a monumental silence here

Everything is forgotten here

I alone in this sepulcro will bring these relics

Back to life with my profane action

This is a sacred profanation

That will give life to death

The eternal life of memory

Alone in this sepulcro

Ik ben alleen, de nachtwind waait over mijn gezicht

En de takken van de bomen huilen

In de grote leegte van deze nacht

Stap voor stap langs het schaduwpad

De zwarte mantel van de duisternis opent de deur

In de plaats van eeuwige stilte

Wat een vreemde emoties komen er door mijn lichaam

Een duistere stilte leidt mijn geest

Mijn handen raken de natte bomen aan

En het kreupelhout maakt mijn weg blind tussen

De bemoste stenen in het rijk van de doden

De oude met klimop bedekte poort kraakt

Terwijl ik de deur van de fluistercrypte open

Wat een morbide kracht heeft mijn ziel

Een verborgen god leidt mijn voetstappen

Ik ga naar beneden is deze natte trap in het verstijvende donker

Alleen het geluid van een druppel

Water benadrukt de voorbijgaande tijd

Ik ben alleen in dit graf

Ik nederig zijn vroom observeren de kwetsbaarheid van de mannen

Verrotte botten op marmeren sacella

Wachten op niets

Terwijl de spinnenwebben de oude beeltenissen bedekken

Alles rust hier in een monumentale stilte

Alles is hier vergeten

Ik alleen in dit graf zal deze relikwieën brengen

Weer tot leven met mijn profane actie

Dit is een heilige godslastering

Dat geeft leven aan de dood

Het eeuwige leven van de herinnering

Alleen in dit graf