The Oak - Opera IX

In the whirls of time,

turning their eyes

toward the shadowy monumental

symbols of the past,

following the lines up to the places,

where power and mystery reign

some people raised many stones to the sun

in their imposing silence.

A warm wind is blowing in my face

melting the ice of death.

Burnt alive victims around the cromlec’h

in honour of my immortality.

Crucified on The Oak.

My blood is trickling down it no light in this church made of trees

some men in white are chanting their song

to the altar of Cernunnos.

Crucified on The Oak.

Oh you, God of Moon,

sanctify this magis ritual.

In my heart there’s the power of glory,

in my eyes the shine of the sword.

Oh you, God of Death, rescue me from this fear,

I will be your messenger,

rescue me from this light.

In de wervelingen van de tijd,

hun ogen draaien

naar het schimmige monumentale

symbolen van het verleden,

de rijen volgen tot aan de plaatsen,

waar macht en mysterie heersen

sommige mensen hieven veel stenen op naar de zon

in hun imposante stilte.

Er waait een warme wind in mijn gezicht

het ijs des doods smelten.

Levend verbrande slachtoffers rond de cromlec'h

ter ere van mijn onsterfelijkheid.

Gekruisigd op de eik.

Mijn bloed sijpelt er doorheen geen licht in deze kerk gemaakt van bomen

sommige mannen in het wit zingen hun lied

naar het altaar van Cernunnos.

Gekruisigd op de eik.

Oh jij, God van de Maan,

heilig dit magische ritueel.

In mijn hart is de kracht van glorie,

in mijn ogen de glans van het zwaard.

Oh jij, God van de Dood, red me van deze angst,

Ik zal je boodschapper zijn,

red me van dit licht.