Прощай - Олег Медведев, Роман Филиппов

Представая перед нами в ипостаси иной, Em Am H7

Становилась сказка грустною в конце.

Em

Виконтесса прощалась с изумрудной страной, Am D

Наводила в переносицу прицел, G Em

Подметала в будуаре перед третьей мировой E7 Am D

И выла в небо: «Прощай!"G Em

Так закончились предчувствия, остались ожидания, Am H7

Давай подождем!

Em

Моя прогулка стала ходкою в крысиный тыл,

Я незаконною фигурою вступил в игру.

Огонек поманил меня из темноты,

Я докурил и сделал шаг за меловый круг.

Ты остаешься за спиной — тебе ль не знать, чего я жду?

Махни рукой — и прощай!

Так закончились предчувствия, остались ожидания,

Давай подождем.

Я смотрю на маски черные на стене,

Часовые Зулуленда созерцают снега.

А вы бы, черные, сумели б отстоять континент,

Где с десяток диссидентов на один ассегай?

Бьется сердце, остывая, истекая тихой песней,

Алой песней: «Прощай!»

Так закончились предчувствия, остались ожидания,

Давай подождем!

Ждать недолго — все правые в пустоте,

Ждать недолго — все левые во цветах,

Ждать недолго — все умные во Христе,

Ждать недолго — всем мертвым сойдет и так!

А нам пора с тобой прощаться, ведь мы можем не успеть,

И вместе — «Прощай!»

Так закончились предчувствия, остались ожидания,

Давай подождем.

Verschijnt voor ons in een andere vorm, Em Am H7

Het sprookje werd droevig op het einde.

Em

De burggravin nam afscheid van het smaragdgroene land, Am D

Gericht op de neusbrug, G Em

Vegen in het boudoir voor de derde wereld E7 Am D

En huilde de lucht in: "Tot ziens!" G Em

Dus de voorgevoelens eindigden, de verwachtingen bleven, Am H7

Laten we wachten!

Em

Mijn wandeling is een rollator geworden in de achterkant van de rat,

Ik kwam in het spel als een illegaal stuk.

De vlam wenkte me uit de duisternis,

Ik stopte met roken en deed een stap voorbij de krijtcirkel.

Jij blijft achter - weet je niet waar ik op wacht?

Zwaai met je hand - en tot ziens!

Dus de voorgevoelens eindigden, de verwachtingen bleven,

Laten we wachten.

Ik kijk naar de zwarte maskers aan de muur,

Schildwachten van Zululand kijken naar de sneeuw.

En jullie, zwarte mensen, zouden het continent kunnen verdedigen,

Waar van een dozijn dissidenten tot één Assegai?

Het hart klopt, koelt af, stroomt met een rustig lied,

Scarlet lied: "Vaarwel!"

Dus de voorgevoelens eindigden, de verwachtingen bleven,

Laten we wachten!

Niet lang te wachten - oke in de leegte,

Niet lang om te wachten - al het links in bloemen,

Niet lang te wachten - allemaal slim in Christus,

Wacht niet lang - alle doden zullen naar beneden komen en zo!

En het is tijd voor ons om afscheid van je te nemen, want we hebben misschien geen tijd,

En samen - "Vaarwel!"

Dus de voorgevoelens eindigden, de verwachtingen bleven,

Laten we wachten.