Не повстречаю - Роман Филиппов

Отсюда до угла,

А там… направо,

Туда где женщина.

Пройдёте переулком

И будет улица

И дальше,

Мимо бара,

Не торопясь,

Как лёгкая прогулка.

Все города до страшного похожи

Не только ложью,

Дрожью подворотни,

Что бросит вам

Вопросы многобожья

Из темноты

И запаха Копотня,

С которым

Разве можно заблудится

В моей стране,

В любом ее пределе.

В стране, где две недели

До границы

В один конец,

В оплаченной постели.

Живу

Четвертой стрелкой циферблата.

С одною целью —

Не остановится.

Моя судьба

Нелепа и горбата.

Моя.

Не застрелить.

Не застрелиться…

И станет частью общего потока

Моё авто на платной автостраде.

Штрих кодом имя, данное от Бога,

Тускнеющего в выцветшем окладе

Ночных небес,

С прозрачным лунным светом

Зальётся сердце до краев печалью

На той же улице,

С той стороны планеты,

Где я тебя уже не повстречаю.

Van hier naar de hoek

En daar... naar rechts,

Waar de vrouw is.

Passeer het steegje

En er zal een straat zijn

En verder

Voorbij de bar

Langzaam,

Zoals een gemakkelijke rit.

Alle steden lijken vreselijk op elkaar

Niet alleen leugens

Bevende poorten,

Wat zal je gooien?

Vragen over polytheïsme

uit de duisternis

En de geur van roet,

Die

Is het mogelijk om te verdwalen?

In mijn land,

In elk van zijn grenzen.

In een land waar twee weken

naar de grens

Een manier,

In een betaald bed.

ik leef

De vierde wijzer van de wijzerplaat.

Met één doel -

Stopt niet.

Mijn lot

Belachelijk en gebocheld.

Mijn.

Niet schieten.

Niet schieten...

En deel uitmaken van de algemene stroom

Mijn auto staat op een tolweg.

Naam met streepjescode gegeven door God

Fading in een vervaagd kader

nachtelijke hemel,

Met transparant maanlicht

Het hart zal zich tot de rand vullen met verdriet

In dezelfde straat

Aan de andere kant van de planeet

Waar ik je niet meer zal ontmoeten.