Марш небесных связистов - Олег Медведев, Роман Филиппов

Время идет — не видать пока Am F На траверзе нашей эры G Am Лучше занятья для мужика, Am F Чем ждать и крутить верньеры.

G Am Ведь нам без связи — ни вверх, ни вниз, A7 Dm Словно воздушным змеям.

G E7

Выше нас не пускает жизнь, Am F,

А ниже — мы не умеем.

G Am

В трюмах голов, как золото инков, Dm G Тлеет мечта, дрожит паутинка.

Am Прямо — хана, налево — сума, направо — тюрьма, Dm G Am,

А здесь — перекрестье.

В нем — или-или, Dm G И шхуна уходит из Гуаякиля.

C F Не удивляйся — именно так и сходят с ума.

Dm G Am

Плохо, коли на связи обрыв.

Тускло на дне колодца.

Но встать и выползти из норы —

Что еще остается?

Там, у поваленного столба,

Скорчиться неказисто.

И если медь запоет в зубах —

То значит небо зовет связиста.

Вспомни, как было: дуло сквозь рамы

В мерзлую глушь собачьего храма.

Иней с латуни, пепел с руки — казенный листок.

Вспомни, как вдруг искрящимся жалом

По позвоночнику пробежала

Самая звонкая, самая звездная из частот.

Дышит в затылок чугунный мир,

Шепчет тебе: «Останься!»

Но ты выходишь, чтоб там — за дверьми —

De tijd verstrijkt - niet te zien tot Am F Op de doortocht van onze jaartelling G Am Betere dingen te doen voor een man, Am F Dan te wachten en de nonius te draaien.

G Am We hebben tenslotte geen verbinding - niet omhoog of omlaag, A7 Dm Zoals vliegers.

G E7

Boven ons laat het leven niet toe, Am F,

En hieronder - dat kunnen we niet.

G Am

In de ruimen van hoofden, zoals het goud van de Inca's, Dm G De droom smeult, het spinnenweb beeft.

Am Straight - khana, links - tas, rechts - gevangenis, Dm G Am,

En hier is het vizier.

Daarin - of-of, Dm G En de schoener verlaat Guayaquil.

C F Wees niet verbaasd - zo worden mensen gek.

Dm G Am

Het is erg als de verbinding wordt verbroken.

Het is schemerig op de bodem van de put.

Maar om op te staan ​​en uit het gat te kruipen -

Wat blijft er nog over?

Daar, bij de gevallen paal,

Haast je lelijk.

En als koper in je tanden zingt -

Dat betekent dat de hemel de seingever roept.

Weet je nog hoe het was: de loop blies door de frames

In de bevroren wildernis van de hondentempel.

Rijp van messing, as uit de hand - een staatsblad.

Weet je nog hoe plotseling met een sprankelende angel

Liep langs de ruggengraat

De meest sonore, meest stellaire frequenties.

De gietijzeren wereld ademt in het achterhoofd,

Fluistert naar je: "Blijf!"

Maar je gaat naar buiten zodat er - achter de deuren -