Снова дождь - Николай Коршунов

Снова дождь, над городом белая мгла

Так и надо — пришёл апрель,

Позабыв про сегодняшние дела

И про лёгкий вчерашний хмель

Белой тканью ложится на плечи крыш

Облаков пушистая марь

Я стою подъезде — и ты стоишь,

Между нами метёт февраль

И молчание рвётся из сердца вдаль,

В неба серую акварель:

Почему между нами метёт февраль,

Если там, за окном, апрель?

Мы забыли, с чего началась война,

Как чужими мы стали вдруг,

Но храним тишину — и я, и она,

Не хотим порвать этот круг

Так скажи, для чего мы сюда пришли,

В этот старый, холодный дом

И слова застревают где-то внутри,

Рвётся в горле холодный ком

Но вопрос покоя мне не даёт

И тебе хотелось бы знать:

Почему между нами зима метёт,

Если там, за окном, весна?

Снова дождь, над городом белая мгла

Так и надо — пришёл апрель,

Позабыв про сегодняшние дела

И про лёгкий вчерашний хмель

И бывает, наверное, так всегда,

Всё равно, кто встал на пути —

Мы стоим в подъезде и ждём, когда

Кто-то первым скажет «прости»

И молчание рвётся из сердца вдаль,

В неба серую акварель:

Почему между нами метёт февраль,

Если там, за окном, апрель?

Weer regen, witte waas over de stad

Het zij zo - april is gekomen,

Vergeet de zaken van vandaag

En over de lighthop van gisteren

Een witte doek valt op de schouders van de daken

Wolken pluizig gaas

Ik sta bij de ingang - en jij staat,

Februari veegt tussen ons

En stilte breekt uit het hart in de verte,

In de grijze aquarel lucht:

Waarom veegt februari tussen ons?

Als er, buiten het raam, april is?

We zijn vergeten hoe de oorlog begon,

Hoe vreemden we plotseling werden,

Maar we zwijgen - zowel ik als zij,

We willen deze cirkel niet doorbreken

Dus vertel me waarom we hier kwamen

Naar dit oude, koude huis

En de woorden blijven ergens binnenin hangen

Een koude brok breekt in de keel

Maar de vraag geeft me geen rust

En wil je weten:

Waarom veegt de winter tussen ons

Als er, buiten het raam, lente is?

Weer regen, witte waas over de stad

Het zij zo - april is gekomen,

Vergeet de zaken van vandaag

En over de lighthop van gisteren

En het gebeurt, waarschijnlijk, altijd

Het maakt niet uit wie in de weg staat -

We staan ​​bij de ingang en wachten op

Iemand die eerst 'het spijt me' zegt

En stilte breekt uit het hart in de verte,

In de grijze aquarel lucht:

Waarom veegt februari tussen ons?

Als er, buiten het raam, april is?