Téléphone-moi - Nicole Croisille

C´est décidé cette nuit je pars

Il n´en sait rien, il lit son journal

Je n´ai pas osé lui parler

Et lui dire que je le quittais

Mes yeux se posent ici et ailleurs

Mes souvenirs me parlent de ton cœur

J´ai besoin d´entendre ta voix

Le courage me manque, aide-moi

Téléphone-moi, appelle-moi et dis-moi

Que tu m´aimes, que tu m´aimes, que tu m´aimes

Téléphone-moi, rassure-moi et dis-moi

Que tu m´aimes, que tu m´aimes, que tu m´aimes

Il me regarde et il me sourit

Il a toujours partagé ma vie

Il disait au prochain printemps

Il faudra me faire un enfant

Je me sens vide et tout au fond de moi

Pour le quitter, pour courir vers toi

J´ai besoin d´entendre ta voix

Le courage me manque, aide-moi

Het is besloten dat ik vanavond vertrek

Hij weet het niet, hij leest zijn dagboek

Ik durfde niet met hem te praten

En zeg hem dat ik hem ging verlaten

Mijn ogen dwalen hier en daar af

Mijn herinneringen spreken tot mij van je hart

Ik moet je stem horen

Ik heb geen moed, help me

Bel me, bel me en vertel het me

Dat je van me houdt, dat je van me houdt, dat je van me houdt

Bel me, stel me gerust en vertel het me

Dat je van me houdt, dat je van me houdt, dat je van me houdt

Hij kijkt me aan en hij lacht naar me

Hij deelde altijd mijn leven

Hij zei volgend voorjaar

Ik zal een kind van me moeten maken

Ik voel me leeg en diep van binnen

Om het te verlaten, om naar je toe te rennen

Ik moet je stem horen

Ik heb geen moed, help me