Le garçon que j'aimais - Nicole Croisille

Le garçon que j’aimais

Ne reviendra plus jamais

Et ses lèvres jamais plus

N’auront les mots que j’ai connu

Le garçon que j’aimais

On aurait cru quand il parlait

Que du fond de sa jeunesse

Des siècles de tendresse

Vous arrivaient dessus

Le garçon que j’aimais

Avait l’air quand il marchait

En regardant devant lui

D’ouvrir les portes de la vie

Mais voilà je ne le verrai plus

Voilà je n’entendrai plus chanter son coeur

Car un jour on m’a volé

Le garçon que j’aimais

On l’a pris au mois de mai

Et sans qu’il n’aie rien compri

On lui a donné un fusil

Pas besoin de vous raconter

Je sais que vous comprendrez pourquoi je dis

Que je ne le reverrai jamais

De jongen van wie ik hield

Zal nooit meer terugkomen?

En haar lippen nooit meer

Zal niet de woorden hebben die ik heb gekend

De jongen van wie ik hield

Je zou gedacht hebben toen hij sprak

Dat uit het diepst van zijn jeugd

Eeuwen van tederheid

kwamen naar je toe

De jongen van wie ik hield

Keek toen hij liep

Vooruit kijken

Om de deuren van het leven te openen

Maar nu zal ik hem niet meer zien

Daar zal ik zijn hart niet meer horen zingen

Omdat ik op een dag werd beroofd

De jongen van wie ik hield

We namen het in mei

En zonder dat hij iets begreep

Hij kreeg een pistool

Ik hoef het je niet te vertellen

Ik weet dat je zult begrijpen waarom ik zeg

Dat ik hem nooit meer zal zien