Les cœurs brûlés - Vladimir Cosma, Nicole Croisille

L’amour s’en est allé des cœurs brûlés,

Pourtant tout avait si bien commencé…

L’amour imaginé pour nous rendre heureux

Quand il est aux mains des amoureux

Devient alors un jeu dangereux.

La vie c’est l’enfer pour les cœurs brûlés,

Envie, jalousie et indignité

On vit mais c’est chacun pour soi,

Le plus fort a tous les droits

Et la haine fait la loi.

L’amour a oublié mon cœur brûlé,

Pourtant tout avait si bien commencé…

Et puis je l’ai vu partir pour d’autres cœurs

Emportant avec lui le meilleur

Ne laissant que des jours sans couleurs.

L’amour éternel Dieu de l’univers,

Le plus mystérieux de tous les mystères,

Rien ne peut le décourager,

Il reviendra, c’est juré,

Pour apaiser les cœurs brûlés.

Liefde is verdwenen uit verbrande harten,

Toch begon het allemaal zo goed...

De liefde die bedacht is om ons gelukkig te maken

Wanneer het in handen is van geliefden

Dan wordt het een gevaarlijk spel.

Het leven is een hel voor de verschroeide harten,

Afgunst, jaloezie en vernedering

We leven, maar het is ieder voor zich,

De sterkere heeft alle rechten

En haatregels.

Liefde vergat mijn verbrande hart,

Toch begon het allemaal zo goed...

En toen zag ik hem vertrekken naar andere harten

Het beste met hem dragen

Laat alleen kleurloze dagen achter.

De eeuwige liefde God van het universum,

De meest mysterieuze van alle mysteries,

Niets kan hem ontmoedigen,

Hij zal terugkeren, het is gezworen,

Om de verbrande harten te kalmeren.