La Garonne - Nicole Croisille

Les villages s´appellent Sauternes

Saint-Estève, ou Saint-émilion

Les pierres sont belles, et la lumière est bonne

Entre les vignes, et la braconne

Toute une enfance à l´ombre de la maison de mon grand-père

J´étais si jeune, et je regardais la Garonne

Et je ne pensais à personne quand je rêvais à l´homme

A qui plus tard ma vie de femme serait liée

Comme, comme la Garonne, qui roule et sonne

Comme un accent, j´ai la passion d´être amoureuse

De tout mon coeur de tout mon sang, oh oh oh

Comme, comme la Garonne, qui s´élargit vers l´océan

Qui tourbillonne et s´abandonne

J´ai toujours su que je l´aurais, ce grand amour

La forêt et l´océan au bout

La terre nue, les grands pins fourbus

La vie qui m´a roulée comme elle pouvait

Mais pas vraiment comme je voulais

Et un après-midi un de ces orages soudain

Et qui vous jette la folie en tête, sur la peau

D´un homme un peu poète, mais qui après tout n´est qu´un homme

J´ai tellement d´amour tout à coup

Je te le donne

Comme, la Garonne, roule et sonne, tourbillonne

S´abandonne, et rayonne

Je savais

Je l´aurais

Cet amour

De dorpen heten Sauternes

Saint-Estève of Saint-Emilion

De stenen zijn mooi, en het licht is goed

Tussen de wijnstokken, en de stroperij

Een hele jeugd in de schaduw van het huis van mijn grootvader

Ik was zo jong, en ik keek naar de Garonne

En ik dacht aan niemand toen ik droomde van de man

Aan wie zou mijn leven als vrouw later gekoppeld worden?

Zoals, zoals de Garonne, die rolt en ringen

Als een accent heb ik een passie om verliefd te zijn

Met heel mijn hart met al mijn bloed, oh oh oh

Zoals, zoals de Garonne, die zich verwijdt naar de oceaan

Die wervelt en zichzelf in de steek laat

Ik heb altijd geweten dat ik het zou hebben, deze grote liefde

Het bos en de oceaan aan het einde

De kale aarde, de hoge verlaten dennen

Het leven dat me rolde zoals het kon

Maar niet helemaal zoals ik wilde

En op een middag zo'n plotselinge onweersbui

En gooit waanzin in je hoofd, op je huid

Van een man die een beetje een dichter is, maar die toch maar een man is

Ik heb ineens zoveel liefde

Ik geef het aan jou

Zoals de Garonne, broodjes en ringen, wervelingen

Geef je over en schijn

ik wist

ik zou het hebben

Deze liefde