Cuando Ya No Esté - Nach, Klau

¿Cuánto tiempo me queda?

Los años vuelan

Consumen la llama en mi vela

¿Cuántas horas de espera?

¿Cuántas páginas blancas en esta novela?

¿Cuántos pasos en la carretera?

Dime, ¿cuántas mañanas de escuela?

La vida me sigue enseñando lecciones

Lecciones que no aprenderé ni aunque quiera

Pensando en el fin de mi era

Escribo esta carta, la lanzo ahí fuera

Cuando lleguen tormentas de arena

Y no quede huella de mí en esta acera

Cuando pose sus alas mi ave mensajera

Y mi esquela se llene de verde

Puede que vida perdido mi amigo

Pero sólo sé que no hay tiempo que perder

¿Qué será de los besos que he dado?

¿De los lienzos, las nubes, los prados?

¿Qué será del amor y el romance?

¿Mi cuerpo pegado a otro cuerpo, su trance?

¿Qué será de la música?

¿De Bobby, de Arisa, de Janis, de Stevie?

¿Qué será de la lluvia…

…pintando a lejos un nuevo arcoiris?

¿Qué será de mis libros cerrados?

Soñando que venga una mano y los abra

¿Qué será de las calles al alba?

¿La dulzura de algunas palabras?

¿Qué será de la magia y los duendes?

¿De las tardes de paz en diciembre?

¿Qué será de amigos y parientes?

Aquellos que yo prometí un para siempre

Sé que cuando ya no esté (cuando ya no esté)

Y no vuelva a aparecer

Cuando yo me pierda

Si alguien me recuerda, volveré a nacer

Yo sé que existe un lugar, cerca de la eternidad

Donde el tiempo esconde escrito mi nombre

Cuando ya no esté…

¿Quién me llorará?

¿Quién no sentirá…

Mi partida, mi marcha, mi adiós y mi ausencia?

Allí donde vaya

Se revelarán los misterios de toda existencia

La luna y el fuego

El sol, las estrellas, las cosas más bellas

Dolerá que la muerte me aleje de ellas

(que la muerte me aleje de ellas)

¿Dónde iré?

No lo sé

Sólo espero que haya más paz, allí en la estratosfera

Ser luz y crecer como un astro

Pintando en el cielo a lo lejos su estela

Cuando ya nunca hondee mi nombre

Ninguna bandera y nadie me recuerde

Puede que viva perdido mi amigo

Pero sólo sé que no hay tiempo que perder

¿Qué será de los niños que juegan?

¿Del afecto y su caricia ciega?

¿Qué será del océano?

¿De la lágrima alegre si un nuevo amor llega?

¿Qué será de mi barrio, mi hogar, mis vecinos?

¿Qué será del destino?

¿Qué será de la fiesta, el confeti?

¿El baile, el abrazo y las copas de vino?

¿Qué será de esta piel?

Que viste y envuelve mi alma encendida

¿Qué será de los sueños de ayer?

¿Del misterio escondido tras puertas prohibidas?

¿Qué será del volcán y la selva?

¿Qué será de la tierra y la hierba?

Cuando ya no esté

Sé que no seré nada ya, si nadie me recuerda

Sé que cuando ya no esté y no vuelva a aparecer

Cuando yo me pierda

Si alguien me recuerda, volveré a nacer

Yo sé que existe un lugar, cerca de la eternidad

Donde el tiempo esconde escrito mi nombre

Cuando ya no esté…

Sé que cuando ya no esté y no vuelva a amanecer

Cuando yo me pierda

Si alguien me recuerda, volveré a nacer

Yo sé que existe un lugar, cerca de la eternidad

Donde el tiempo esconde escrito mi nombre

Cuando ya no esté…

¿Qué será del sol escalando valiente por cada horizonte?

¿Qué será de las ramas caídas?

¿Qué será de las flores, los ríos, los montes?

¿Qué será de los lienzos, los versos?

¿La escenografía y el arte?

¿Qué será de Renoir, de Pessoa?

¿De Newton, de Hitchcock, de Sartre?

¿Qué será de los pechos que fueron mi almohada?

¿Qué será de mi público?

¿Del grito pletórico?

Que fue mi terapia cada madrugada

¿Qué será de la fe y la victoria?

¿Qué será de la luz, la memoria?

Cuando ya no esté, ¿qué será de mí?

¿Quién dirá la verdad de mi historia?

Hoeveel tijd heb ik nog?

de jaren vliegen

Ze verteren de vlam in mijn kaars

Hoeveel uur wachten?

Hoeveel witte pagina's in deze roman?

Hoeveel stappen op de weg?

Vertel eens, hoeveel ochtenden school?

Het leven blijft me lessen leren

Lessen die ik niet zal leren, ook al zou ik dat willen

Denkend aan het einde van mijn tijdperk

Ik schrijf deze brief, gooi hem daar

Als er zandstormen komen

En er is geen spoor van mij op deze stoep

Wanneer mijn bodevogel zijn vleugels poseert

En mijn overlijdensbericht is gevuld met groen

Moge het leven mijn vriend verliezen

Maar weet dat er geen tijd te verliezen is

Wat zal er worden van de kussen die ik heb gegeven?

Van de doeken, de wolken, de weilanden?

Wat zal er worden van liefde en romantiek?

Mijn lichaam vastgelijmd aan een ander lichaam, zijn trance?

Wat wordt er van de muziek?

Van Bobby, van Arisa, van Janis, van Stevie?

Wat wordt er van de regen...

...van een afstand een nieuwe regenboog schilderen?

Wat gebeurt er met mijn gesloten boeken?

Dromen dat een hand komt en ze opent

Wat zal er bij zonsopgang van de straten worden?

De zoetheid van sommige woorden?

Wat zal er worden van magie en goblins?

Van de rustige middagen in december?

Wat zal er van vrienden en familieleden worden?

Degenen die ik een eeuwigheid heb beloofd

Ik weet dat wanneer ik weg ben (wanneer ik weg ben)

En kom niet meer opdagen

als ik verdwaal

Als iemand mij herinnert, zal ik opnieuw geboren worden

Ik weet dat er een plaats is, dichtbij de eeuwigheid

Waar de tijd mijn naam verbergt geschreven

Wanneer je niet meer…

Wie zal er om mij huilen?

Wie voelt zich niet...

Mijn vertrek, mijn vertrek, mijn afscheid en mijn afwezigheid?

Waar ik ook ga

De mysteries van al het bestaan ​​zullen worden onthuld

De maan en het vuur

De zon, de sterren, de mooiste dingen

Het zal pijn doen dat de dood me van hen wegneemt

(moge de dood me van hen wegnemen)

Waar zal ik heen gaan?

ik weet het niet

Ik hoop alleen dat er meer vrede is, daar in de stratosfeer

Wees licht en groei als een ster

Schilderen in de lucht in de verte zijn kielzog

Wanneer ik niet langer mijn naam zinken

Geen vlag en niemand herinnert zich mij

Ik kan leven, mijn vriend verloren

Maar weet dat er geen tijd te verliezen is

Wat gebeurt er met de spelende kinderen?

Van genegenheid en zijn blinde streling?

Wat zal er van de oceaan worden?

Van de gelukkige traan als er een nieuwe liefde komt?

Wat wordt er van mijn buurt, mijn huis, mijn buren?

Wat zal er van het lot worden?

Wat wordt er van het feest, de confetti?

De dans, de knuffel en de glazen wijn?

Wat zal er van deze huid worden?

Dat je mijn brandende ziel zag en omhult

Wat zal er worden van de dromen van gisteren?

Van het mysterie verborgen achter verboden deuren?

Wat zal er van de vulkaan en de jungle worden?

Wat zal er van de aarde en het gras worden?

Wanneer ik niet meer ben

Ik weet dat ik niets meer zal zijn, als niemand me herinnert

Ik weet dat wanneer het weg is en niet meer verschijnt

als ik verdwaal

Als iemand mij herinnert, zal ik opnieuw geboren worden

Ik weet dat er een plaats is, dichtbij de eeuwigheid

Waar de tijd mijn naam verbergt geschreven

Wanneer je niet meer…

Ik weet dat wanneer ik weg ben en het niet weer aanbreekt

als ik verdwaal

Als iemand mij herinnert, zal ik opnieuw geboren worden

Ik weet dat er een plaats is, dichtbij de eeuwigheid

Waar de tijd mijn naam verbergt geschreven

Wanneer je niet meer…

Wat zal er worden van de zon die dapper elke horizon beklimt?

Wat zal er van de gevallen takken worden?

Wat zal er worden van de bloemen, de rivieren, de bergen?

Wat zal er worden van de doeken, de verzen?

Het landschap en de kunst?

Wat zal er worden van Renoir, van Pessoa?

Van Newton, van Hitchcock, van Sartre?

Wat zal er worden van de borsten die mijn kussen waren?

Wat wordt er van mijn publiek?

Van de overvloedige kreet?

Wat was mijn therapie elke ochtend?

Wat zal er worden van geloof en overwinning?

Wat zal er worden van het licht, de herinnering?

Als ik er niet meer ben, wat zal er dan van mij worden?

Wie vertelt de waarheid van mijn verhaal?