Incendios - Conchita, Nach

Pasa el tiempo

Y casi no me di ni cuenta

No estuve ni un segundo quieta

Queriendo saber más

Y ahora toca

Hacer balance y sin quererlo

Salen de golpe los disparos

Que no supe frenar

Y qué miedo me doy

Cuando me miro y ya no sé quien soy

El problema soy yo

Que no sé donde me he metido

Yo, que ya no me conozco

Yo, que ya no me quiero ni ver

El problema soy yo

Que no sé dónde me he metido

Yo, que me castigo

Si hubiera dicho

O hubiera hecho

Quién sabe qué…

Y pasa el tiempo

Y voy apagando el incendio

A veces lo reaviva el viento

Y se deja llevar

Y caigo lento

Caída libre, peso muerto

Cien pavos a que me reviento

Y nadie va a preguntar

Y qué miedo me doy

Cuando me miro y ya no sé quien soy

El problema soy yo

Que no sé donde me he metido

Yo, que ya no me conozco

Yo, que ya no me quiero ni ver

El problema soy yo

Que no sé dónde me he metido

Yo, que me castigo

Si hubiera ido

O hubiera hecho

Quién sabe qué…

Incendios…

Días del color del Sol

Madrugadas que son ceniza

Constante salto al vacío

Durmiendo entre llamaradas

Todo ardiendo a mi alrededor

Quizás porque el fuego soy yo

Cuando yo soy el problema

Y sé inyectar cada castigo en vena

Tengo al enemigo en mi ombligo y le sigo si él ordena

Mientras quema cada otoño con daños y engaños

Con verdades que siempre me escupe el espejo del baño

Si hubiera dicho, hubiera hecho caso al pecho

Y me reprocho ser más terco y gris

No veo París bajo este techo

El problema es mi adicción a las excusas

Al balazo de ruletas rusas

Al abrazo tenso de medusas

Nunca salvo, así cabalgo

Vivo y ardo, lanzo el dardo

Donde no hay diana, ganas

Ni un mañana pa' este barco

¿Crees que me conoces?

No

No me conocen ni mis muebles ya

Mis voces que se irritan y me gritan

«¿Cuándo volverás a ser quien eras?»

Yo en mi esfera de duda y canciones

Tirando a esta papelera mil esperas e ilusiones

Son problemas de vivir junto a mis malas decisiones

De intentar unir en una cara todas mis versiones

Demasiado suelo, para así elegir por donde bailo

Demasiado cielo, para decidir de dónde caigo

Demasiado loco, quiero cambiar y, sin embargo

Demasiado vago, quizás para lanzarme a intentarlo

Y no hay agua ya que apague llamaradas tan calientes

Si me da igual ser cobarde y eso me hace más valiente

Siempre frente al fuego

Capaz de sentirme vivo al menos

Cuando me doy permiso al fin para ser quien yo quiero

Si hubiera dicho

O hubiera hecho

Quién sabe qué

tijd verstrijkt

En ik heb het amper gemerkt

Ik was geen seconde stil

meer willen weten

En nu is het tijd

De balans opmaken en onbedoeld

Er komen schoten uit

dat ik niet wist hoe ik moest stoppen

En hoe bang ik ben

Als ik naar mezelf kijk en ik weet niet meer wie ik ben

ik ben het probleem

Ik weet niet waar ik ben geweest

Ik, die mezelf niet meer ken

Ik, die mezelf niet meer wil zien

ik ben het probleem

Ik weet niet waar ik ben geweest

ik, die mezelf straf

als ik had gezegd

of zou hebben gedaan

Wie weet wat...

en de tijd verstrijkt

En ik blust het vuur

Soms doet de wind het herleven

en wordt meegesleept

En ik val langzaam

vrije val, deadlift

Honderd dollar dat ik barstte

En niemand zal het vragen

En hoe bang ik ben

Als ik naar mezelf kijk en ik weet niet meer wie ik ben

ik ben het probleem

Ik weet niet waar ik ben geweest

Ik, die mezelf niet meer ken

Ik, die mezelf niet meer wil zien

ik ben het probleem

Ik weet niet waar ik ben geweest

ik, die mezelf straf

Als ik was gegaan

of zou hebben gedaan

Wie weet wat...

branden…

dagen van de kleur van de zon

vroege ochtenden die as zijn

Voortdurende sprong in de leegte

slapen tussen vlammen

Alles brandt om me heen

Misschien omdat ik het vuur ben

wanneer ik het probleem ben

En ik weet hoe ik elke straf in een ader moet injecteren

Ik heb de vijand in mijn navel en ik volg hem als hij beveelt

Zoals elke val brandt van schade en bedrog

Met waarheden die de badkamerspiegel altijd naar me spuugt

Als ik het had gezegd, had ik naar de kist geluisterd

En ik verwijt mezelf dat ik koppiger en grijzer ben

Ik zie Parijs niet onder dit dak

Het probleem is mijn verslaving aan excuses

Naar de kogel van Russische roulettes

Naar de gespannen omhelzing van kwallen

Ik spaar nooit, dus ik rijd

Ik leef en brand, ik gooi de pijl

Waar geen doel is, win jij

Geen enkele ochtend voor dit schip

Je denkt dat je me kent?

Niet doen

Ze kennen mij of mijn meubels niet meer

Mijn stemmen die geïrriteerd raken en tegen me schreeuwen

'Wanneer ben je weer wie je was?'

Ik in mijn sfeer van twijfel en liedjes

Duizend hoop en illusies in deze prullenbak gooien

Het zijn problemen van samenleven met mijn slechte beslissingen

Van het proberen om al mijn versies in één gezicht te verenigen

Te veel grond, dus ik kan kiezen waar ik dans

Te veel lucht, om te beslissen waar ik vandaan val

Te gek, ik wil veranderen en toch

Te lui, misschien om mezelf in het proberen te storten

En er is geen water meer om zo hete fakkels te blussen

Als het me niets kan schelen dat ik een lafaard ben en dat maakt me moediger

altijd naar het vuur gericht

In staat om in ieder geval levend te voelen

Wanneer ik mezelf eindelijk toestemming geef om te zijn wie ik wil

als ik had gezegd

of zou hebben gedaan

wie weet wat?