Abrázate - Nach, Gema

Tú puedes ver, un nuevo amanecer

Donde encontrar refugio, lejos del precipicio

Y así volver a renacer… abrázate

¿Quién no ha sentido a veces un vacío en el vientre?

Y ha nadado contra corriente en un río dentro de un túnel

¿Quién no ha sucumbido a un frío inminente?

Siempre que se aleja de esa gente a la que su sangre le une

¿Quién asume?

Que la soledad es como un iceberg con el que chocas

Yo sólo os hice ver

Que necesitamos tocar otros cuerpos, besar otras bocas

Derrocar a esa lacra tan ocre que nos disloca

Nuestra carne es frágil, fácil de partir (fácil de cortar)

Sé que un amor táctil la puede curar

Y en esta aventura yo desnudo mi alma

Porque eso me ayuda a ser ligero

Y antes que morder el suelo prefiero volar

Es mejor buscar abrazos más que guerras

Y atar lazos que perduren como grabados en piedra

Por eso busca abrazos que te alcen si no eres capaz

Y duerme en regazos remansos de paz, solo…

Todo va mal, no puedes más, grita tu ser, quema tu piel

Teme retroceder y volver a caer

No poder ver, lo que hay después

Tú podrás soportarlo y tienes que intentarlo

A veces lo duro es creer, sólo abrázate

Vi la oscuridad llamarme y acudí en silencio

De mi autoestima y valentía me quedaba un tercio

Sólo fui otro necio que no aprendió la lección (pronto anocheció)

Y en una fracción de segundo mi mundo palideció

La depresión confundió mi rumbo (que se joda el mundo)

Esa era mi excusa y en lo mas profundo

De mi propio limbo sucumbí, me vi cubierto de hollín

Hasta que alguien me sacó de allí y me enseño un jardín

Lleno de afecto y confianza ciega, de amor y entrega

La amistad a veces llega cuando el rencor juega su mejor mano

Y sé que hoy puede amanecer temprano

Si hay un hombro cercano y un hermano que diga (vamos)

Cuando témpanos que hielan lleguen, no desesperes

Busca a aquellos que te quieran y curen lo que mas duele

Abrázate a ellos y pronto sabrán

Que tu lealtad es sincera y sin mas espera la devolverán

Todo va mal, no puedes más, grita tu ser, quema tu piel

Teme retroceder y volver a caer

No poder ver, lo que hay después

Tú podrás soportarlo y tienes que intentarlo

A veces lo duro es creer, sólo abrázate

Que difícil es saber que te puedes perder

Que la lluvia no cesa y te cuesta volver

Toma aire sin más, no mires hacia atrás

Hay un momento en el que el tiempo para

Ese instante en que abrazarte te ampara

Te saca las alas al dar vida

Al contacto de un acto que no es fingido

Y hace que todo mal vivido tenga sentido al llorar

En el hombro de un ser querido

No soy menos hombre por haber sufrido

Y vertido tormentas de lágrimas

Ya no existe sombra bajo el brillo de estas páginas

Si mi familia me anima y me hace ir a más

Todo va mal, no puedes más, grita tu ser, quema tu piel

Teme retroceder y volver a caer

No poder ver, lo que hay después

Tú podrás soportarlo y tienes que intentarlo

A veces lo duro es creer, sólo abrázate

(Abrázate) siempre que te sientas solo

(Abrázate) siempre que te venza el dolor

Cuando veas que todo se te cae encima

Una mano amiga vendrá para abrigar esa piel que sigue herida

Tan sólo

(Abrázate) siempre que pierdas el color

(Abrázate) siempre que te venza el dolor

Cuando veas que todo se te cae encima

Una mano amiga vendrá para abrigar esa piel que sigue herida

Tan sólo, abrázate… abrázate

Tan sólo, abrázate… abrázate

Je kunt zien, een nieuwe dageraad

Waar een toevluchtsoord te vinden, ver van de afgrond

En zo herboren worden... knuffel jezelf

Wie heeft er niet weleens een leegte in de buik gevoeld?

En hij is stroomopwaarts gezwommen in een rivier in een tunnel

Wie is er niet bezweken aan een dreigende verkoudheid?

Telkens wanneer hij zich verwijdert van die mensen met wie zijn bloed hem verenigt

Wie veronderstelt?

Die eenzaamheid is als een ijsberg waar je tegenaan botst

Ik heb je alleen laten zien

Dat we andere lichamen moeten aanraken, andere monden moeten kussen

Omver die plaag zo oker dat het ons ontwricht

Ons vlees is broos, gemakkelijk te splitsen (gemakkelijk te snijden)

Ik weet dat een tactiele liefde haar kan genezen

En in dit avontuur leg ik mijn ziel bloot

Omdat dat me helpt om licht te zijn

En in plaats van op de grond te bijten, vlieg ik liever

Het is beter om knuffels te zoeken dan oorlogen

En stropdassen die blijven zitten als etsen in steen

Zoek daarom naar knuffels die je opbeuren als je dat niet kunt

En slaap in de binnenwateren van vrede, alleen...

Alles gaat mis, je kunt er niet meer tegen, je wezen schreeuwt, het brandt op je huid

Angst om terug te gaan en weer te vallen

Niet kunnen zien, wat is er na

Je kunt het verdragen en je moet het proberen

Soms is het moeilijk te geloven, wacht even

Ik zag de duisternis me roepen en ik ging in stilte

Van mijn zelfrespect en moed had ik nog een derde over

Ik was gewoon een andere dwaas die zijn les niet leerde (het was al snel donker)

En in een fractie van een seconde verbleekte mijn wereld

Depressie verwarde mijn richting (fuck de wereld)

Dat was mijn excuus en diep van binnen

Van mijn eigen limbo bezweek ik, ik zat onder het roet

Tot iemand me daar weghaalde en me een tuin liet zien

Vol genegenheid en blind vertrouwen, van liefde en toewijding

Vriendschap komt soms wanneer wrok zijn beste hand speelt

En ik weet dat het vandaag vroeg kan aanbreken

Als er een nauwe schouder is en een broer om te zeggen (kom op)

Wanhoop niet wanneer ijsschotsen arriveren

Zoek degenen die van je houden en genees wat het meeste pijn doet

Houd ze vast en ze zullen het snel weten

Dat je loyaliteit oprecht is en zonder verder oponthoud zullen ze het teruggeven

Alles gaat mis, je kunt er niet meer tegen, je wezen schreeuwt, het brandt op je huid

Angst om terug te gaan en weer te vallen

Niet kunnen zien, wat is er na

Je kunt het verdragen en je moet het proberen

Soms is het moeilijk te geloven, wacht even

Hoe moeilijk is het om te weten dat je kunt verliezen

Dat de regen niet stopt en het moeilijk voor je is om terug te komen

Haal gewoon adem, kijk niet achterom

Er is een moment waarop de tijd voor

Dat moment waarop je wordt geknuffeld, beschermt je

Het neemt je vleugels door leven te geven

Bij het contact van een handeling die niet geveinsd is

En maakt alle slechte ervaringen logisch als je huilt

Op de schouder van een dierbare

Ik ben niet minder een man omdat ik heb geleden

En stortte stormen van tranen

Er is niet langer een schaduw onder de helderheid van deze pagina's

Als mijn familie me aanmoedigt en me verder laat gaan

Alles gaat mis, je kunt er niet meer tegen, je wezen schreeuwt, het brandt op je huid

Angst om terug te gaan en weer te vallen

Niet kunnen zien, wat is er na

Je kunt het verdragen en je moet het proberen

Soms is het moeilijk te geloven, wacht even

(Omhels jezelf) wanneer je je eenzaam voelt

(Omhels jezelf) wanneer de pijn je overwint

Als je ziet dat alles op je afkomt

Een vriendelijke hand zal komen om die huid te beschermen die nog steeds gewond is

Alleen maar

(knuffel) wanneer je kleur verliest

(Omhels jezelf) wanneer de pijn je overwint

Als je ziet dat alles op je afkomt

Een vriendelijke hand zal komen om die huid te beschermen die nog steeds gewond is

Wacht even... wacht even

Wacht even... wacht even