Youth - Mount Eerie

I look through the big windows at the airport again

Far from home in 2014, disconnected and young

In my bag, a book of zen poems that I read and re-read

They all say: «don't worry

Dreamed dust is always blowing

All this is a veil»

The veil of youth is lifting in me constantly

Far from home again while everything is born by my eye

Only now and this airport window and whatever I see

The dissolving youth of things is shown as emptiness

Dressed up as spring

All million colors and everyone I’ve known

Passing through a mind and it’s this same mind

That was born

Wild and empty, wailing in electric lights since birth

Far from home at last, and I’m still trying to let the spring emerge

From beneath every thought unknown and vast

But my youth and self assurance fill the sky

«There's no moon,» my young mind thinks

«In a totally black night sky»

But there is a moon

Ik kijk weer door de grote ramen op het vliegveld

Ver van huis in 2014, losgekoppeld en jong

In mijn tas een boek met zen-gedichten die ik lees en herlees

Ze zeggen allemaal: «maak je geen zorgen»

Gedroomd stof waait altijd

Dit alles is een sluier»

De sluier van de jeugd gaat constant in mij omhoog

Weer ver van huis terwijl alles door mijn oog wordt geboren

Alleen nu en dit luchthavenvenster en wat ik ook zie

De oplossende jeugd der dingen wordt weergegeven als leegte

Verkleed als lente

Alle miljoen kleuren en iedereen die ik ken

Gaat door een geest en het is dezelfde geest

Dat was geboren

Wild en leeg, jammerend in elektrisch licht sinds de geboorte

Eindelijk ver van huis, en ik probeer nog steeds de lente te laten ontstaan

Van onder elke gedachte onbekend en uitgestrekt

Maar mijn jeugd en zelfvertrouwen vullen de lucht

«Er is geen maan», denkt mijn jonge geest

«In een volledig zwarte nachtelijke hemel»

Maar er is een maan