Lost Wisdom - Mount Eerie, Julie Doiron, Fred Squire

I got close enough to the river that I couldn’t hear the trucks

But not close enough to stop the roaring of my mind

These rocks don’t care if I live or die

Everyone I know will finally turn away

I will confuse and disinterest all posterity

Lost wisdom

Is a quiet echo

Lost wisdom

By the edge of the stream at dusk

Is a quiet echo on loud wind

With one hand in the water running cold and clear

Fog obliterates the morning and I don’t know where I am

The heart is pounding and you are always on my mind

Lost wisdom

Is a quiet echo

Lost wisdom

A boulder under the house

I used to know you

Now I don’t

The screaming wind said my name

I think significant and dark

My lost face in the mirror at the gas station

Who are you above my face that I wake up with alone

Lost wisdom

Approaching shape in the low light

You thought you knew me

You thought our house was home

I thought I knew myself

I thought my heart was calm

Thunder, lightning, tidal wave

The wind blew down the door

Lost wisdom

The river goes through the room

I saw your picture out of nowhere

And forgot what I was doing

Everything vanished in your eclipse,

A constellation of moments comes to life in the void

Lost wisdom

Face down under the moss

Enraptured by the beautiful face in the billowing flames

I open the front and back door and let the wind blow through

And I stood in the house and tried to hold the breeze

Lost wisdom

Waking up in a pile of ash

Secret knowledge

Comes to me in the dusk

You showed me the river

I saw me

Ik kwam dicht genoeg bij de rivier dat ik de vrachtwagens niet kon horen

Maar niet dichtbij genoeg om het gebrul van mijn geest te stoppen

Het maakt deze rotsen niet uit of ik leef of sterf

Iedereen die ik ken, zal zich eindelijk afwenden

Ik zal het hele nageslacht verwarren en desinteresseren

verloren wijsheid

Is een stille echo

verloren wijsheid

Aan de rand van de stroom in de schemering

Is een stille echo op harde wind?

Met één hand in het water, koud en helder stromend

Mist vervaagt de ochtend en ik weet niet waar ik ben

Het hart bonst en je bent altijd in mijn gedachten

verloren wijsheid

Is een stille echo

verloren wijsheid

Een rotsblok onder het huis

Ik kende je vroeger

Nu doe ik dat niet

De schreeuwende wind zei mijn naam

Ik denk belangrijk en donker

Mijn verloren gezicht in de spiegel bij het tankstation

Wie ben jij boven mijn gezicht waar ik alleen mee wakker word

verloren wijsheid

Naderende vorm bij weinig licht

Je dacht dat je me kende

Je dacht dat ons huis thuis was

Ik dacht dat ik mezelf kende

Ik dacht dat mijn hart kalm was

Donder, bliksem, vloedgolf

De wind blies door de deur

verloren wijsheid

De rivier gaat door de kamer

Ik zag je foto uit het niets

En vergat wat ik aan het doen was

Alles verdween in je eclips,

Een constellatie van momenten komt tot leven in de leegte

verloren wijsheid

Gezicht naar beneden onder het mos

Verrukt door het mooie gezicht in de opwellende vlammen

Ik open de voor- en achterdeur en laat de wind erdoor waaien

En ik stond in het huis en probeerde de wind tegen te houden

verloren wijsheid

Wakker worden in een stapel as

geheime kennis

Komt naar mij in de schemering

Je liet me de rivier zien

ik zag mij