Wooly Mammoth's Mighty Absence - Mount Eerie

Quickly forgetting was the way I lived my life

Try telling me your name or try telling me «don't worry.»

Everything I knew would quickly wither and die

All echoes would be buried in the sound of living,

The sound of feet slapping sidewalk

That was me — treasure hunting, I would bury what I found

That was me — the gold digger, underground

Quickly forgotten was this forgetful way of life

When I left home, when I lived as if I’d died

Sitting on a rock and doing nothing, alone for so long

In the dark I found my sight

There you name was, written large in letters bright!

And there my faith was!

«Worry not"declared the night

In the great void of my life, I could feel the shape of What was missing

Like the way the Woolly Mammoth stands so tall and bold

In our minds

I was shaking at the size of my cry

And the true love it described

I know a new day is dawning now and so ends my holy night

It’s back to the world I go, back to little girls and

Shows,

And their worldly woes, all unfurling clothes

Will I carry myself slowly enough to remember?

I sit on a dark rock doing nothing, still just crowded in There’s the love in flesh and bones.

Snel vergeten was de manier waarop ik mijn leven leidde

Vertel me je naam of vertel me «maak je geen zorgen».

Alles wat ik wist zou snel verwelken en sterven

Alle echo's zouden worden begraven in het geluid van het leven,

Het geluid van voeten die op het trottoir slaan

Dat was ik - schatzoeken, ik zou begraven wat ik vond

Dat was ik — de goudzoeker, ondergronds

Deze vergeetachtige manier van leven was snel vergeten

Toen ik het huis verliet, toen ik leefde alsof ik dood was

Op een rots zitten en zo lang niets doen, alleen

In het donker vond ik mijn zicht

Daar was je naam, groot geschreven in heldere letters!

En daar was mijn geloof!

«Maak je geen zorgen» verklaarde de nacht

In de grote leegte van mijn leven kon ik de vorm voelen van What was missing

Zoals de manier waarop de wolharige mammoet zo lang en gedurfd staat

In onze gedachten

Ik trilde zo groot als mijn schreeuw

En de ware liefde die het beschreef

Ik weet dat er nu een nieuwe dag aanbreekt en zo eindigt mijn heilige nacht

Het is terug naar de wereld die ik ga, terug naar kleine meisjes en

Shows,

En hun wereldse ellende, allemaal ontvouwende kleren

Zal ik mezelf langzaam genoeg dragen om te onthouden?

Ik zit op een donkere rots niets te doen, nog steeds gewoon druk in Er is de liefde in vlees en botten.