What? - Mount Eerie

When I was sturdier I’d talk about how

«Certainly we all will die.

We will eat shadows, we will bury candles.

Die.»

When I was sturdier I thought,

«So what?

I am forever mountainous!»

I bravely said, «No death of any kind

could matter to my mountain mind.

Come years, Come surging, I am tall!»

When I was «sturdier"I was secretly scared,

and the fear was blinding.

As you can see, I am no rock.

As you can see, through mountain wind,

What I actually am is thinning clouds.

Toen ik steviger was, zou ik praten over hoe

«Natuurlijk gaan we allemaal dood.

We zullen schaduwen eten, we zullen kaarsen begraven.

Dood gaan."

Toen ik steviger was, dacht ik:

"En dan?

Ik ben voor altijd bergachtig!»

Ik zei moedig: «Geen dood van welke aard dan ook»

kan van belang zijn voor mijn berggeest.

Kom jaren, Kom stijgen, ik ben lang!»

Toen ik "steviger" was, was ik stiekem bang,

en de angst was verblindend.

Zoals je kunt zien, ben ik geen rots in de branding.

Zoals je kunt zien, door de bergwind,

Wat ik eigenlijk ben, zijn dunner wordende wolken.