Through the Trees Pt. 2 - Mount Eerie

Misunderstood

And disillusioned

I go on describing this place

And the way it feels to live and die

The «natural world»

And whatever else it’s called

I drive in and out of town

Seeing no edge, breathing sky

And it’s hard to describe

Without seeming absurd

I know there’s no other world:

Mountains and websites

Dark smoke fills the air

Some from the fire in my house

Some from me driving around

I could see the lights of town

Through the trees on the ridge

On my way home in the dark

I meant all my songs

Not as a picture of the woods

But just to remind myself

That I briefly live

The gleaming stone

The moon in the sky at noon

There is no other world

And there has never been

I still walk: living, sleeping

Life in the real world of clouds

Clawing for meaning

Still when I see branches in the wind

The tumultuous place where I live

Calls out revealing

«Can you see the river in the branches

And know that it means you will die

And that pieces are churning?»

«Can you find a wildness in your body

And walk through the store after work

Holding it high?»

I’ve held aloft some delusions

From now on I will be perfectly clear:

There’s no part of the world more meaningful

And raw impermanence echoes in the sky

There is either no end

Or constant simultaneous end and beginning

A pile of trash

The fog on the hill

Standing in the parking lot, squinting

Verkeerd begrepen

en gedesillusioneerd

Ik ga door met het beschrijven van deze plek

En hoe het voelt om te leven en te sterven

De natuurlijke wereld"

En hoe het anders ook heet

Ik rijd de stad in en uit

Geen rand zien, lucht ademen

En het is moeilijk te beschrijven

Zonder absurd te lijken

Ik weet dat er geen andere wereld is:

Bergen en websites

Donkere rook vult de lucht

Sommige van de brand in mijn huis

Sommige van mij rondrijden

Ik kon de lichten van de stad zien

Door de bomen op de bergkam

Op weg naar huis in het donker

Ik bedoelde al mijn liedjes

Niet als een foto van het bos

Maar om mezelf eraan te herinneren

Dat ik kort leef

De glanzende steen

De maan aan de hemel om 12.00 uur

Er is geen andere wereld

En er is nooit geweest

Ik loop nog steeds: leven, slapen

Het leven in de echte wereld van wolken

Klauwen voor betekenis

Nog steeds als ik takken in de wind zie

De tumultueuze plek waar ik woon

Roept onthullend op

"Kun je de rivier in de takken zien?"

En weet dat het betekent dat je zult sterven

En die stukken karnen?»

«Kun je een wildheid in je lichaam vinden

En loop na het werk door de winkel

Hoog houden?»

Ik heb wat waanideeën in de lucht gehouden

Vanaf nu zal ik volkomen duidelijk zijn:

Er is geen deel van de wereld dat betekenisvoller is

En rauwe vergankelijkheid weergalmt in de lucht

Er is geen einde

Of constant gelijktijdig einde en begin

Een stapel afval

De mist op de heuvel

Staande op de parkeerplaats, loensen