Stop Singing - Mount Eerie

the possibility that if I stopped clapping

my hands in the void

I would notice that I can’t hold on to things

and

the possibility that if I stopped using my voice

I would notice songs that, all around me, sing

looms in weather,

lives buried in my days,

with all my songs and rhythms going like

the darkness surrounding a flame.

It’s what I don’t say with my mouth.

It’s my mouth open

to breathe in.

It’s open windows.

Still, I go on and on describing the shape

around the thing I want to but can not name,

in song

and, though my long life feels busy

and full of usefulness and drive,

I will sleep through every single dawn

and those I see I will not understand though I try

I will sing through every single song

about the spaces left when we stop singing

and I will sing this

with longing.

de mogelijkheid dat als ik stopte met klappen

mijn handen in de leegte

Ik zou merken dat ik dingen niet kan vasthouden

en

de mogelijkheid dat als ik mijn stem niet meer gebruik

Ik zou liedjes opmerken die overal om me heen zingen

doemt op in het weer,

levens begraven in mijn dagen,

met al mijn liedjes en ritmes als

de duisternis rond een vlam.

Het is wat ik niet met mijn mond zeg.

Het is mijn mond open

om in te ademen.

Het zijn open ramen.

Toch ga ik door met het beschrijven van de vorm

rond het ding dat ik wil, maar niet kan benoemen,

in nummer

en hoewel mijn lange leven druk aanvoelt,

en vol bruikbaarheid en gedrevenheid,

Ik zal elke ochtend doorslapen

en degenen die ik zie, zal ik niet begrijpen, hoewel ik het probeer

Ik zing elk nummer door

over de ruimte die overblijft als we stoppen met zingen

en ik zal dit zingen

met verlangen.