(Something) - Mount Eerie

The foggy air around us was blinding

The foggy sea was loud behind it

Its foggy breath breathed its water into our lungs

And we curled up around it

And we were deafened by the sound of foggy waves' crash

It’s still ringing in my ears

But my ears and lungs are nothing

Compared to my eyes, I saw something

In the sand that swept me off my feet

Oh, the blow

Oh it’s pulling out in tide tows

And rising back in misty wave throws

Forever churning up its boiling strength

And with the faster that the car flies

Stick your head out of the window

And find it beating hard and sweet into my face

And in a moment when time slows

The air gets so wide and thick

And fuels a force that blows a hole right through the chest

Oh, the blow

De mistige lucht om ons heen was verblindend

De mistige zee was luid erachter

Zijn mistige adem blies zijn water in onze longen

En we krulden ons eromheen

En we waren verdoofd door het geluid van de neergestorte mistige golven

Het klinkt nog steeds in mijn oren

Maar mijn oren en longen zijn niets

Vergeleken met mijn ogen, zag ik iets

In het zand dat me van mijn voeten veegde

Oh, de klap

Oh, het trekt weg op sleeptouwen

En weer opstaan ​​in mistige golfworpen

Voor altijd zijn kookkracht aan het karnen

En met hoe sneller de auto vliegt

Steek je hoofd uit het raam

En vind het hard en lief in mijn gezicht kloppen

En op een moment dat de tijd vertraagt

De lucht wordt zo breed en dik

En voedt een kracht die een gat dwars door de borst blaast

Oh, de klap