Now Only - Mount Eerie

I remember looking around a hospital waiting room

Full of people all absorbed in their own personal catastrophes

All reading books like Being Mortal, all with a look in their eyes

And I remember still feeling like, «No, no one can understand»

«No, my devastation is unique»

But people get cancer and die

People get hit by trucks and die

People just living their lives

Get erased for no reason

With the rest of us watching from the side

And some people have to survive

And find a way to feel lucky to still be alive

To sleep through the night

I wrote down all the details of how my house fell apart

How the person I loved got killed by a bad disease

Out of nowhere for no reason and me living in the blast zone

With our daughter and etcetera

I made these songs

And the next thing I knew I was standing in the dirt

Under the desert sky at night outside Phoenix

At a music festival that had paid to fly me in

To play these death songs to a bunch of young people on drugs

Standing in the dust next to an idling bus

With Skrillex inside and the sound of subwoofers in the distance

I had stayed up til three

Talking to Weyes Blood and Father John Misty

About songwriting in the backstage bungalows

Eating fruit and jumping on the bed like lost children

Exploding across the earth in a self-indulgent all-consuming

Wreck of ideas that blot out the stars

To be still alive felt so absurd

People get cancer and die

People get hit by trucks and die

People just living their lives get erased for no reason

With the rest of us averting our eyes

When I was leaning on Skrillex’s tour bus waiting for the hotel shuttle in the

middle of the night

I barely knew who I was

I looked up and saw Orion wielding a club and a shield

And there you were again:

Majestic dead wife

As my grief becomes calcified, frozen in stories

And in these songs I keep singing, numbing it down

The unsingable real memories of you

And the feral eruptions of sobbing

These waves hit less frequently

They thin and then they are gone

You are gone and then your echo is gone

And then the crying is gone

And what is left but this merchandise?

This is what my life feels like now

Like I got abruptly dropped off by the side of the road

In the middle of a long horrible ride

In a hot van that was too full of confident chattering dudes

And the sound of tires receding

Taking in the night air I say:

«Now only»

Ik herinner me dat ik in een wachtkamer van een ziekenhuis rondkeek

Vol met mensen die allemaal opgaan in hun eigen persoonlijke rampen

Alle boeken lezen zoals Being Mortal, allemaal met een blik in hun ogen

En ik herinner me nog steeds het gevoel van: "Nee, niemand kan het begrijpen"

"Nee, mijn verwoesting is uniek"

Maar mensen krijgen kanker en gaan dood

Mensen worden aangereden door vrachtwagens en sterven

Mensen leven gewoon hun leven

Zonder reden gewist worden

Terwijl de rest van ons vanaf de zijkant toekijkt

En sommige mensen moeten overleven

En een manier vinden om je gelukkig te voelen dat je nog leeft

Om de nacht door te slapen

Ik heb alle details opgeschreven over hoe mijn huis uit elkaar viel

Hoe de persoon van wie ik hield werd gedood door een ernstige ziekte

Uit het niets zonder reden en ik woon in de explosiezone

Met onze dochter en etcetera

Ik heb deze nummers gemaakt

En het volgende dat ik wist, was dat ik in de modder stond

Onder de woestijnhemel 's nachts buiten Phoenix

Op een muziekfestival dat had betaald om me in te vliegen

Om deze doodsliedjes te spelen voor een stel jonge mensen die drugs gebruiken

In het stof staan ​​naast een stilstaande bus

Met Skrillex erin en het geluid van subwoofers in de verte

Ik was tot drie uur opgebleven

Praten met Weyes Blood en Father John Misty

Over songwriting in de backstage-bungalows

Fruit eten en op bed springen als verdwaalde kinderen

Exploderend over de aarde in een genotzuchtige allesverslindende

Wrak van ideeën die de sterren uitwissen

Om nog te leven voelde zo absurd

Mensen krijgen kanker en gaan dood

Mensen worden aangereden door vrachtwagens en sterven

Mensen die gewoon hun leven leiden, worden zonder enige reden gewist

Terwijl de rest van ons onze ogen afwendt

Toen ik op de tourbus van Skrillex leunde, wachtend op de hotelshuttle in de?

middernacht

Ik wist amper wie ik was

Ik keek op en zag Orion een knuppel en een schild hanteren

En daar was je weer:

Majestueuze dode vrouw

Terwijl mijn verdriet verkalkt, bevroren in verhalen

En in deze liedjes blijf ik zingen, het verdovend

De onuitsprekelijke echte herinneringen aan jou

En de wilde uitbarstingen van snikken

Deze golven slaan minder vaak toe

Ze worden dunner en dan zijn ze weg

Je bent weg en dan is je echo weg

En dan is het huilen weg

En wat blijft er over behalve deze koopwaar?

Zo voelt mijn leven nu

Alsof ik abrupt werd afgezet langs de kant van de weg

In het midden van een lange vreselijke rit

In een hete busje dat te vol zat met zelfverzekerde kwebbelende kerels

En het geluid van terugtrekkende banden

Terwijl ik de nachtlucht inadem, zeg ik:

"Nu alleen"