Moon Sequel - Mount Eerie

And when I talked to my friends

And found out that you’re having fun

That you’re swallowing life

That you’re in the sun

That you’re fucking around

That you’re growing a new one

I bellow out my voice

I yell out loud

I have my shirt off in front of a crowd

I tell them about you, and how you’re gone

You’re gone, you’re gone, you’re gone

You’re gone, you’re gone, you’re gone

You’re gone, you’re gone, you’re gone

You’re gone, you’re gone, you’re gone

You’re gone, you’re gone you’re gone

You’re gone, you’re gone you’re gone

But in my lying

Don’t I have you in my mind the entire time?

Yeah, I can leave all the places we went

But I can’t leave without my bones you bent

So I hobble along

And now it’s me who’s gone

And now it’s me who has your fear of opening hearts

And all the false starts

We could tear hope apart

With all this deep gouging and biting back

With the way that you get all my friends in the sack

«What's left?»

I scream when I look up at night

Where the novelty has worn off of the blue moonlight

«Who cares?»

And I roll on the ground

«What gives?»

And there’s no answering sound

And there’s nobody around

And there my answer was found

En toen ik met mijn vrienden sprak

En ontdekte dat je het leuk hebt

Dat je het leven inslikt

Dat je in de zon bent

Dat je aan het rotzooien bent

Dat je een nieuwe kweekt

Ik brul mijn stem uit

Ik schreeuw hardop

Ik heb mijn shirt uit voor een menigte

Ik vertel ze over jou en hoe het met je gaat

Je bent weg, je bent weg, je bent weg

Je bent weg, je bent weg, je bent weg

Je bent weg, je bent weg, je bent weg

Je bent weg, je bent weg, je bent weg

Je bent weg, je bent weg, je bent weg

Je bent weg, je bent weg, je bent weg

Maar in mijn leugens

Heb ik je niet de hele tijd in mijn gedachten?

Ja, ik kan alle plaatsen verlaten waar we zijn geweest

Maar ik kan niet weggaan zonder mijn botten die je hebt gebogen

Dus ik strompel maar door

En nu ben ik het die weg is

En nu ben ik het die je angst heeft om harten te openen

En alle valse starts

We zouden de hoop kunnen verscheuren

Met al dat diepe gutsen en terugbijten

Met de manier waarop je al mijn vrienden in de zak krijgt

"Wat is er over?"

Ik schreeuw als ik 's nachts opkijk

Waar de nieuwigheid is afgesleten door het blauwe maanlicht

"Wie kan het schelen?"

En ik rol over de grond

"Wat geeft?"

En er is geen antwoordgeluid

En er is niemand in de buurt

En daar werd mijn antwoord gevonden