I Whale - Mount Eerie

So I set out on the sea

With a little food for me

And a sharp harpoon for the whale that I’m hunting

The fine women on the shore

They called out «give us more!»

But I have nothing to give (as if I did before)

Before my house burned down last night

And I killed my friends in a fight

So like I said, I paddled out in morning light

To see if I could see

A shape come from the deep

Or if I could hear it’s song of love at night taunt me

And though I know I’m getting some

My fingers are getting numb

I sit and toss and the cold waves wash over me

And I’ve been out here for sixty days

There’s no sign of spout or spray

And the cold dark night falls down the flat black sea

And in the calm I close my eyes

I lean back, rock from side to side

I am placid, I have slowly gone starry skies

With half closed eyes

But with a 'thump' 'thump' beneath my boat

Watch the water rise

And storms rage in my skiff crumbles

And the whale beneath assails and humbles

It says: «Knock knock!»

from beneath

«You know it’s me!

I’m your heart, I’m a whale

I’m the bottom of the deep black sea

My mouth is white and toothy»

Dus ging ik de zee op

Met een beetje eten voor mij

En een scherpe harpoen voor de walvis waarop ik jaag

De fijne vrouwen aan de kust

Ze riepen "geef ons nog meer!"

Maar ik heb niets te geven (alsof ik dat eerder deed)

Voordat mijn huis gisteravond afbrandde

En ik heb mijn vrienden vermoord in een gevecht

Dus zoals ik al zei, ik peddelde in het ochtendlicht

Om te zien of ik het kon zien

Een vorm komt uit de diepte

Of als ik het lied van liefde 's nachts zou kunnen horen, beschimp me dan

En hoewel ik weet dat ik wat krijg

Mijn vingers worden gevoelloos

Ik zit en woel en de koude golven spoelen over me heen

En ik ben hier al zestig dagen

Er is geen teken van tuit of spray

En de koude donkere nacht valt in de vlakke zwarte zee

En in de rust sluit ik mijn ogen

Ik leun achterover, schommel heen en weer

Ik ben kalm, ik ben langzaam naar de sterrenhemel gegaan

Met half gesloten ogen

Maar met een 'dreun' 'dreun' onder mijn boot

Kijk hoe het water stijgt

En stormen woeden in mijn skiff brokkelt af

En de walvis onder bestormt en vernedert

Er staat: «Klop klop!»

van onderen

'Je weet dat ik het ben!

Ik ben je hart, ik ben een walvis

Ik ben de bodem van de diepe zwarte zee

Mijn mond is wit en getand»